Zorgvuldig opgebouwd verhaal

We volgen het leven van Mia Coverre na de gebeurtenissen uit NImmernacht in haar queeste om wraak te nemen op de schuldigen van de dood van haar ouders. Ze stippelt zorgvuldig een plan uit om dicht bij de schuldigen te komen. Een plan dat niet ongevaarlijk is.
Wat volgt is een spannend verhaal dat zich in een Romeinsachtige setting afspeelt.
Het verhaal is opgezet in twee verhaallijnen. Het eerste speelt zich af in het heden en deze wordt afgewisseld met de tweede verhaallijn net na de gebeurtenissen van Nimmernacht. Godsgraf begint een tijd na Nimmernacht, waardoor je meteen nieuwsgierig wordt wat er zich in de tussenliggende tijd heeft afgespeeld. Antwoorden die in de tweede lijn stukje bij beetje onthult worden.
Ook dit deel zit vol met bloederige details, maar de bloederige scene’s en sterfgevallen passen in het verhaal en voelen logisch aan. Op een of andere manier wordt er respect vol omgegaan met de doden, waardoor het natuurlijk aanvoelt. De Romeinse setting is geloofwaardig gedaan. De minachting die de elite heeft over hun slaven is confronterend. Het maakt het echte verleden ineens een stuk levendiger.
Godsgraf sluit qua stijl, tempo en leesbaarheid aan bij het geweldige laatste en derde deel van Nimmernacht en houd dit vast tot het einde.
Het is heel fijn dat Godsgraf begint met een Dramatis Personae. Hierdoor worden de gebeurtenissen uit Nimmernacht meteen weer opgefrist en weet je meteen weer wie wie is en wat ze op hun kerfstok hebben.
De meeste personages uit Nimmernacht hebben in dit deel een kleinere rol op een paar na. Welke personages dat zijn, daar moet je het boek voor lezen. Het zou teveel van het verrassende plot verklappen.
Omdat dit verhaal het leven van MIa volgt is haar ontwikkeling het grootste. In Nimmernacht had Mia een doel voor ogen, wraak nemen en alles moest daar voor wijken, in dit deel staat dit doel nog als een stip op de horizon, maar heeft ze zicht op de consequenties van haar acties en handelt daar steeds meer naar. De nieuwe personages waaronder de gladiatii en hun eigenaren, waarmee Mia in Godsgraf nauw samenwerkt zijn mooi neergezet. Het zijn karakters die levend aanvoelen met geloofwaardige levens.
Bij het lezen van Nimmernacht duurde het even voordat je meegezogen werd in het verhaal, bij Godsgraf gebeurt dit meteen vanaf de eerste bladzijde. De opbouw van de verhaallijnen is geweldig gedaan. Sommige gebeurtenissen uit Nimmernacht krijgen in dit deel op subtiele wijze een andere invalshoek, waardoor vijanden uit Nimmernacht ineens vrienden lijken en vrienden vijanden.
Godsgraf smaakt zeker naar meer. Wat een geweldig verhaal en een geweldige cliffhangers. Ik ben heel benieuwd hoe Jay Kristoff dit epos vervolgt. Je wordt heel nieuwsgierig naar hoe de gebeurtenissen nu echt in elkaar zitten, want een aantal vragen uit Nimmernacht hebben nog steeds geen antwoord gevonden en er zijn heel wat vragen bij gekomen.
Na afloop van Nimmernacht, kreeg je een idee welke kant Godsgraf op zou kunnen gaan en die verwachting was totaal onjuist. Continu zijn er onverwachte plot wendingen die heel natuurlijk aanvoelen. Het lukt Kristoff de lezer op een volstrekt logische wijze steeds te verrassen. Het is een verhaal dat door dendert naar het einde en je na zinderende cliffhangers laat smachten naar deel 3. Dit maakt het voor mij een 5 sterren boek.