Emotioneel en kwetsbaar

‘Loslaten doet pijn’ is een heel persoonlijk verhaal. Marianne stelt zich heel kwetsbaar op. Het persoonlijke gevoel wordt versterkt door de cover met de foto van Bryan. Dit past perfect bij de sfeer van het verhaal en bij het beeld dat je krijgt van Bryan.

Het is een bijzonder verhaal. Intrigerend. Soms gaan je haren rechtop staan en vraag je je af hoe dit zomaar kan. Marianne blijft heel netjes en correct in haar boek en dat is ontzettend knap. Menig ander had anders gereageerd, denk ik.

Bryan is een bijzonder jongetje. Het is een eer om over hem te leren kennen via dit bijzonder verhaal.

De stijl van Marianne Swinkels leerde ik al kennen in ‘Wrede onschuld’. Het is een goede stijl. Je wordt meegenomen in de wereld van Marianne en Bryan.

In ‘Loslaten doet pijn’ zitten zoveel verschillende emoties. Het is een heftig, kwetsbaar verhaal en na afloop moest ik bijkomen. Regelmatig heb ik met tissues gezeten. Toch toverde Bryan ook een glimlach op mijn gezicht. Het is een kwetsbaar verhaal over liefde, verdriet, maar ook hoop.