Lezersrecensie
Een poëtische pen!
Auteur Gerda Blees (1985) won met deze debuutroman ‘Wij zijn licht’ in 2021 de Literatuurprijs van de Europese Unie en de Nederlandse Boekhandelsprijs, en werd tevens genomineerd voor de Libris Literatuurprijs. Wij zijn licht is gebaseerd op een artikel in de krant: een overlijden van een vrouw in een Utrechtste woongroep toch is het verhaal een volledig fictief verhaal. Een verhaal met een heel unieke insteek, de wij-perspectief zijn objecten en personen, plaatsen. Vanaf de start merk je dat deze originele insteek het verhaal op een eigenenzinnige manier vertelt.
Elisabeth sterft van ontbering in de woongroep licht & klank, de drie andere bewoners Melodie, Muriël en Petrus worden aangehouden. Hun streven is een leven leiden van liefde, vasten en licht, dit leven zou hen dichter bij hun emoties en kracht brengen. Treft de leider Melodie schuld aan de dood van Elisabeth? Hoe is het zover gekomen?
Het boek bestaat uit 25 korte hoofdstukken, het wij perspectief (objecten en mensen) bekijken het verhaal langs vele kanten en geven een blik in de toekomst op een soms sarcastische wijze. Deze unieke vertelperspectief blaast de lezer bij de start van zijn sokken, toch bleef het verhaal voor mij (persoonlijk) op een zekere afstand. Sommige hoofdstukken zijn een beetje langdradig en voelen met momenten wat uitgespit aan. Toch de pen van de auteur is zeer poëtisch en deze schrijfstijl kan je enkel met bewondering lezen. Citaten, woorden met een diepere onderlaag die elke lezer anders zal interpreteren komen voorbij doorheen het verhaal.
“Wij zijn de nacht. Wij brengen duisternis en dronkenschap, kattengevechten, slaap en slapeloosheid, seks en sterfgevallen. Wie in alle rust wil sterven, zonder al te veel gedoe en drama, zal dat bij voorkeur doen in ons, de nacht, terwijl de aankomende nabestaanden slapen.”
Waar een moord en onderzoek doorheen het plot wandelen, zou je als lezer eerder wat spanning verwachten, verlies je daar niet in bij dit verhaal: Wij zijn licht kan je indelen onder literatuur met een originele insteek!
Elisabeth sterft van ontbering in de woongroep licht & klank, de drie andere bewoners Melodie, Muriël en Petrus worden aangehouden. Hun streven is een leven leiden van liefde, vasten en licht, dit leven zou hen dichter bij hun emoties en kracht brengen. Treft de leider Melodie schuld aan de dood van Elisabeth? Hoe is het zover gekomen?
Het boek bestaat uit 25 korte hoofdstukken, het wij perspectief (objecten en mensen) bekijken het verhaal langs vele kanten en geven een blik in de toekomst op een soms sarcastische wijze. Deze unieke vertelperspectief blaast de lezer bij de start van zijn sokken, toch bleef het verhaal voor mij (persoonlijk) op een zekere afstand. Sommige hoofdstukken zijn een beetje langdradig en voelen met momenten wat uitgespit aan. Toch de pen van de auteur is zeer poëtisch en deze schrijfstijl kan je enkel met bewondering lezen. Citaten, woorden met een diepere onderlaag die elke lezer anders zal interpreteren komen voorbij doorheen het verhaal.
“Wij zijn de nacht. Wij brengen duisternis en dronkenschap, kattengevechten, slaap en slapeloosheid, seks en sterfgevallen. Wie in alle rust wil sterven, zonder al te veel gedoe en drama, zal dat bij voorkeur doen in ons, de nacht, terwijl de aankomende nabestaanden slapen.”
Waar een moord en onderzoek doorheen het plot wandelen, zou je als lezer eerder wat spanning verwachten, verlies je daar niet in bij dit verhaal: Wij zijn licht kan je indelen onder literatuur met een originele insteek!
3
Reageer op deze recensie