Een boek om traag, maar ook dóór te lezen

Een boek over vier jongeren die (deels) samen opgroeien, zichzelf leren kennen, en vooral ook elkaar, in wisselende verstandhoudingen.
Vier wereldverbeteraars, elk op zijn eigen manier, in meer of mindere mate.
Vier verschillende karakters, die, ondanks dat ze me niet onmiddellijk aanspraken, me meteen mee het verhaal innamen. Een verhaal over opgroeien, keuzes maken, vriendschap en liefde.

“In het leven van een mens kan het gebeuren dat er verlangens ontstaan die onverzoenbaar zijn. Dat was niet eerlijk, maar je kon het niet voorkomen, en het gebeurde nu met ons.”

Het is een boek om traag te lezen, omwille van de aparte sfeer, terwijl je het tegelijkertijd wilt dóórlezen. Het zit knap in elkaar, en alles losse eindjes worden mooi samengebracht, alle vraagtekens worden beantwoord.
Het einde kun je er wat over vinden, maar persoonlijk vond ik dat het klopte. Het verhaal is rond op die manier.

Ik heb even getwijfeld tussen 4 en 5 sterren. Voor mij zouden het er 4,5 zijn, omdat het net niet kan tippen aan ‘De eenzaamheid der priemgetallen’. Aan de andere kant vond ik het beter dan ‘Het menselijk lichaam’, dat ik 4 sterren gaf. Uiteindelijk rond ik af naar boven, omdat ik echt wel genoten heb van het verhaal, en omdat de bijzondere sfeer blijft hangen.

Ik blijf fan van Paolo Giordano!