Een twijfelgeval: boeiend maar een beetje rommelig

In het boek leren we Ramín kennen, wiens vrouw in Amsterdam werd neergestoken. Ook maken we kennis met zijn moeder Lolo, die met Ramín naar Nederland gevlucht is, en die haar geschiedenis aan haar zoon wil overleveren.

Er zitten dan ook meerdere verhaallijnen in het boek, dit uiteindelijk allemaal om Ramín draaien: zijn huidige leven in Nederland, waar zijn vrouw Saràh net is neergestoken, en waar hij wil achterhalen wat er precies gebeurd is; het leven van zijn moeder Lolo in Kaboel, nog voordat hij geboren was, en waarover ze hem in een dagboek vertelt; de vlucht van zijn moeder met hem naar Londen en later naar Amsterdam; en verschillende levensfases uit zijn leven, als puber en rond zijn twintigste.
Het verhaal wordt niet rechtlijnig verteld, het springt vooruit en achteruit, en je moet er je gedachten soms echt bij houden (en ook al staat er bij het begin van elk hoofdstuk één jaartal of concrete datum, later in het hoofdstuk kan het ineens toch weer over een andere periode gaan). De personages zijn gelukkig wel goed uit elkaar te houden.

Het boek zit vol verschillende thema’s: de vluchtelingenproblematiek, de liefde van een moeder voor haar zoon, cultuurverschillen, geweld, ... Hierdoor wordt het boek een combinatie van een historische roman, een liefdesroman, een geschiedenisboek, een boek over vluchtelingen en een whodunit. Dit is misschien wat veel van het goede.

Dankzij dit boek leer je veel over Afghanistan, over de geschiedenis daar. Jammer genoeg komt dit soms wat belerend over, en ook wat geforceerd (zo kan een personage ineens iets vertellen, wat soms onnatuurlijk overkomt). Andere dialogen komen ook vaak geconstrueerd over, waarbij je niet het gevoel hebt dat het een echte dialoog zou kunnen zijn.
Ook zijn de stukjes die inspringen en in een kleiner lettertype gedrukt werden niet altijd van dezelfde strekking: soms gaat het om dagboekfragmenten, soms om gedachten, dromen, het is niet altijd even duidelijk waarom die anders gedrukt moest zijn (voor de dagboekfragmenten is dit wél duidelijk).

Wel heel fijn: de woorden in het Farsi, wat toch een extra dimensie geeft (de verklarende woordenlijst is een goede hulp hierbij, al spreken de meeste termen wel voor zich), net zoals de vele gerechten die in het boek voorkomen!
En de cover is prachtig en erg betekenisvol!

Dit is zeker geen slecht boek, maar ik vond het iets te rommelig, er had iets meer structuur in mogen zitten. Het pakte mij gewoon net iets te weinig, de schrijfstijl is niet uitermate bijzonder of in het oog springend, al heb ik het ook zeker niet met tegenzin gelezen. Een twijfelgeval dus, maar zeker boeiend om iets over Afghanistan mee te krijgen.

***(*)

(gelezen/geluisterd voor de Hebban Debuutprijs 2023)