Must-read!

De proloog (of de partituur van het vergeten) was meteen al erg veelbelovend: wat een prachtige zinnen! Het verhaal van het wandtapijt dat hierin verteld wordt is erg mooi, en van belang voor de rest van het boek. Het boek had me dan ook meteen ‘mee’ (waar ik lees/hoor dat vele anderen zich wat door de proloog moeten heen worstelen).

Wat een bijzonder verhaal! Het wordt omschreven als een Georgisch familie-epos, maar het is zoveel meer dan dat. Je volgt een familie doorheen (vooral) de twintigste eeuw, tegen de achtergrond van de Georgische (en met uitbreiding Russische en wereld-) geschiedenis, en de impact hiervan op het/hun dagelijkse leven. Alle belangrijke feiten uit de afgelopen eeuw passeren de revue, en je moet er soms goed je hoofd bij houden.

Elk deel (‘boek’) heeft de naam van een van de familieleden gekregen, maar eigenlijk loopt het verhaal gewoon door. Het is meeslepend, ik zat er meteen in, en dat bleef ik ook. Ondanks de vele (overigens erg goed uitgewerkte) personages is het niet moeilijk om ze uit elkaar te houden. En ook al is niet iedereen even sympathiek, ook al is dit een vrij ‘donker’ boek, het was echt zo’n boek dat ik wilde doorlezen, omdat het verhaal me intrigeerde, en omdat het zo goed en vlot geschreven is. De verweving met de geschiedenis maakt het nog eens des te boeiender.
Ik ben normaal gezien geen fan van zulke dikke boeken, maar dit boek heb ik erg graag gelezen, op geen enkel moment werd het saai. Ik ben blij dat ik eraan begonnen ben, en eenmaal begonnen was er van stoppen geen sprake meer. Wat mij betreft is het een absolute must read, ik ben diep, diep onder de indruk (ook van het laatste hoofdstuk trouwens, knap gevonden!).