Prachtig boek!

'Mama gaat naar een soort ziekenhuis waar ze haar kunnen helpen. Daar heeft ze dan haar eigen kamer. Want om beter te worden, moet je daar ook echt wonen, even'.

Lexi had een tweelingbroertje.. maar die leeft niet meer. En haar moeder ligt alleen maar in bed. Lexi probeert alles om haar moeder op te vrolijken. Maar ze eet niet veel, ze komt niet vaak uit bed en ze huilt veel.

'Als er een wedstrijd bestond voor doen-alsof-eten, dan zou mama die vast winnen'

En dan wordt haar moeder opgenomen, dat is om beter te worden... Maar Lexi begrijpt er niet veel van. Ze is verdrietig en voelt zich schuldig. Ligt het dan aan haar? Gelukkig kan ze goed met haar oma praten hierover. Omdat het zomervakantie is en haar vader moet werken kan Lexi niet thuis blijven. Ze gaat logeren bij de halfzus van haar vader totdat haar moeder uit de klinkek komt. Alleen heeft ze die tante heel lang niet gezien... En ook zij is verdrietig. Maar waarom? Ze ontmoet de buurvrouw en door haar snapt ze de dingen over haar tante. Zou ze dat kunnen oplossen? En misschien dus ook het probleem van haar moeder?

Wat vond ik ervan?
Wat een prachtig boek! Een tranen trekker, een boek vol wijze woorden en prachtige illustraties!
Een zielig verhaal, maar dit meisje is ook sterk en dat maakt het juist zo mooi om te lezen.
Een aanrader!