Top Secret

Een wonderlijk aandoende combinatie voor het schrijven van een thriller, maar wel - zo blijkt- een succesvolle. Patterson, vooral beroemd door zijn reeks thrillers met een hoofdrol voor FBI agent Alex Cross, die bij dit onderwerp ruim gebruik kan maken van allerlei inside information van ex-president Clinton en daarbij ook realistische ervaringen van Hillary Clinton tijdens haar gouverneurschap en verkiezingstournee kon benutten. Bij aanvang van het verhaal blijkt al direct de meerwaarde van input van Bill Clinton. Wie anders kan daadwerkelijk invoelen en verwoorden wat een hoorzitting van een onderzoekscommissie voor impact heeft.

President Duncan heeft een geheim die hij, ondanks alle roddels en zekere dwang, met vrijwel niemand wil delen. Terrorisme is het onderwerp. De veiligheid van de hele VS is in gevaar. Welk gevaar? Dat maakt hij niet openbaar, hij moet er eerst achter zien te komen uit welke hoek de dreiging komt, hoe zij zich ertegen kunnen wapenen en vooral wat het doel is.
Onder de codenaam Bach komt een vrouw het land binnen. Zij is een huurmoordenaar met een verleden en voor nu een nog onbekende opdracht. Waar past zij in het verhaal?
President Duncan heeft, na bezoek van een onbekende vrouw, besloten dat een geheime missie, een gesprek met een tweede onbekende - haar partner in crime, op zijn plaats is en gaat er alleen op uit zonder enige beveiliging. Tijdens een honkbalwedstrijd ontmoet hij, zoals gearrangeerd, deze Augie.
Die ontmoeting is de start van aanslagen, verwikkelingen, een vlucht naar tijdelijke bestemming. Alles ontwikkeld zich direct in een stroomversnelling - hierin is de hand en de stijl van Patterson overduidelijk aanwezig.
Is alleen een jihadistische organisatie het brein hierachter of spelen ook andere organisaties of zelfs landen een rol? Is er een lek in het Witte Huis zelf? Tegelijk worden er op hoog niveau politiek spel gespeeld dat voor de president zeer nadelig kan uitpakken.
Ineens gonst het van de geruchten dat President Duncan vermist is. De bovendien met gezondheidsproblemen kampende Duncan moet met een kleine groep mensen het hoofd zien te bieden aan cyberterrorisme en het ergste is te vrezen. Doemscenario's duiken op. Dark Ages blijkt een juist gekozen code woord. De dreiging en de uitkomst is onvoorstelbaar en tegelijk zo dramatisch dat het elk voorstellingsvermogen te boven gaat. Een beklemmend scenario wordt zichtbaar. Een inktzwarte toekomst is in aantocht, tenzij ........ .
Welke aanpak zal de juiste zijn? Het is, zoals Patterson en Clinton het beschrijven: "balanceren op het slappe koord, zonder vangnet."

Een prima verhaal, dat met het verontrustende thema inspeelt op de actualiteit van cybercriminaliteit en terreurdreigingen, maar naast spanning en dillema's van beslissers aan de top ook politiek gekonkel laat zien en dit in het totaal mee neemt als extra dimensie.
De schrijvers laten binnen deze thriller ook een wenselijke kant van de politiek zien. Een ideaalbeeld, waarin aangegeven wat er anders en beter moet en kan. Zij nemen hiermee duidelijk stelling tegen de huidige polariserende, op macht en tegenstellingen gebaseerde wijze van politiek voeren zonder resultaat die nu zo gangbaar is in vele landen.
De gedetailleerde beschrijvingen van de organisaties in en om het Witte Huis en de structuren, waarschijnlijk ook de beveiliging en schuilplaatsen komen, net als de lijntjes met andere landen, zeer realistisch over hetgeen zeker te danken is aan beschikbare kennis binnen de samenwerking van dit ongewone duo.
Het verhaal voldoet verder uitstekend aan alle aspecten die een verfilming door Hollywood rechtvaardigen.