Nachtleven bezien

In deze novelle, die een tijdspanne van een avond en zeer lange nacht beslaat, gaat de voor de lezer vrij vaag blijvende hoofdpersoon “Vanolle” op stap en beleeft hij een lang verblijf in het nachtleven tot het daglicht de duisternis weer verdrongen heeft. Overigens zonder dit echt te willen -vroeg naar huis was zijn eigenlijke idee. Wij liften mee in zijn brein en zijn omzwervingen die nacht en worden één met zijn belevingswereld.

Dimitri Verhulst neemt ons op meesterlijke wijze mee op deze kroegentocht. De weg er naartoe, de kroegen en hun interessante bezoekers, de verleidingen, de bizarre brei van gedachten die gedurende de dag en vooral in nachtelijke uren opdoemen. We ervaren de liederlijkheid van benevelde geesten.
Op zijn eigen wijze speelt Verhulst ruimhartig met woorden en uitdrukkingen, die hij naar believen verhaspelt en vervormt en daarbij ook nog eens een mengelmoes creëert van goed leesbaar Nederlands en zijn Vlaamse taal.
Tegelijk lardeert hij het verhaal doorlopend met liedteksten, titels en musici, die de moeite waard zijn om ook eens op te zoeken. Luister maar eens naar door hem aangehaalde nummers als het onvergetelijke Spanish Harlem van Aretha Franklin of US 3 met You can’t hold me down, Quincy Jones met Hikky-Burr, de Jive Samba van Canonball Aderly en The sidewinder van Lee Morgan.

Het verhaal is overigens vernoemd naar het enigszins experimentele nummer Spoo Pee Doo van saxofoonlegende Archie Shepp en een “scatman” die, net als dit verhaal, heel veel kanten op gaat. Lezen, maar ook beluisteren is mijn advies voor een leuke combinatie.