Sensatie blijft uit

In deel 1, De informationist, werd het personage Vanessa Michael Munroe (Michael) opgevoerd. Een heldin, krachtpatser, vechter (die mannelijke tegenstanders met gemak tegen de grond werkt c.q. zonder aarzelen doodt), met een scherp, kritisch, koelbloedig en analytisch karakter. Bewonderenswaardig, tot op zekere hoogte. Veelbelovende hoofdpersoon, die – samen met haar back-up voor technische zaken, tevens bodyguard, Miles Bradford – een reeks zou moeten kunnen dragen.

Zou moeten kunnen … Heeft Taylor Stevens met De informationist haar kruit in één keer verschoten? De onschuldige blijft verre van de sensatie die zijn voorganger teweegbracht, het stijgt niet boven de middelmaat uit. Stevens is ervaringsdeskundige op het gebied van sektes en communeleven; dat houdt het boek overeind, voor het overige is het matig.

Alles draait om Hannah en de Uitverkorenen. Hannah is acht jaar geleden, op vijfjarige leeftijd, ontvoerd en verblijft bij de Uitverkorenen, een sekte die o.a. in Buenos Aires opereert. Haar locatie wisselt voortdurend, want de Uitverkorenen willen niet dat ze opgespoord wordt.

Michael krijgt via een vriend het verzoek Hannah te bevrijden. Deze vriend, Logan, heeft met een groepje ex-sekteleden achterhaald waar Hanna zich bevindt, maar er is iemand als Michael nodig om actie te ondernemen. Een kolfje naar Michaels hand, maar ze twijfelt aan de motieven van de groep. Zoals te verwachten neemt ze de opdracht aan. Lukt het haar de sekte binnen te komen en er mét Hannah te ontsnappen?

Taylor Stevens zet hoog in: een gesprek tussen Michael en Logan, gevolgd door een vechtpartij met dodelijke afloop. Dat belooft wat! Helaas kabbelt het verhaal vervolgens voort, het schiet niet op. Tijdens het genoemde gevecht komen er gedachten in Michael op, die absoluut niet passen in het plaatje van een thriller als deze, alsof de auteur poëtische zinnen ingebouwd heeft om Michaels karakter te verzachten. De toegevoegde waarde is nul, heeft geen effect en werkt (bij mij) op de lachspieren: “De man kwam nog dichterbij en stapte haar persoonlijke ruimte binnen. Hij bestond uit gore adem en wijd uitstaande neusvleugels; ogen die niets zagen en lucht zonder zuurstof. Hij torende boven Munroe uit en snoof de lucht op, waarbij hij zijn neus langs haar haren liet gaan. In haar kern begon de percussie harder te slaan, luider, een marsorder aan elke cel in haar lichaam.”

Twee bladzijden verder, tijdens hetzelfde gevecht: “Haar handen hingen nog altijd langs haar zij, maar haar vingers tastten naar de messen die in een foedraal bij haar enkels zaten. Huid raakte metaal. Instinct volgde. De inwendige percussie bereikte een hoogtepunt en brulde het bevel om te overleven, om te winnen, om wraak te nemen: commandeerde om te doden.” Dergelijke passages komen meer voor.

Van Casablanca naar New York naar Buenos Aires naar Montevideo. De leerzame aardrijkskundelessen die Stevens de lezer in deel 1, waarin ook gereisd werd, voorschotelde blijven deze keer achterwege. Daarentegen vertelt ze uitvoerig over de gang van zaken binnen een sekte.

De onschuldige bevat bijkomende verhaallijntjes, die niets met Hannah en de Uitverkorenen te maken hebben, nergens aan gelinkt zijn, het lijken intermezzo’s om de bladzijden te vullen.

Stevens’ schrijfstijl is wisselvallig, van zeer concreet tot ‘poëtisch’, wat een rommelig totaalplaatje tot gevolg heeft. Slordigheden, soms haast klunzig taalgebruik, herhalingen. Zo staat zowel op pagina 312 als op 318: “ … alsof ze het volste recht had daar te zijn”.

De karakters van Michael en Miles hadden zich moeten ontwikkelen in deel 2. Echter, alleen hun onderlinge verhouding maakt een verandering door. Michaels demonen zijn nog volop aanwezig, alhoewel, tegen het einde…

De Uitverkorenen hebben indruk gemaakt en daarmee Taylor Stevens haar punt (denk ik). In totaliteit is De onschuldige een enigszins teleurstellende thriller. Hopelijk haalt de auteur met de volgende delen in de reeks weer een hoger niveau. De nog niet vertaalde titels zijn The Doll, The Vessel (kort verhaal, waarin losse eindjes uit The Doll afgewerkt worden ten behoeve van het volgende deel), The Catch en The Mask.