Fascinerende analyse van een bloedbad

Een zucht, een schim mag dan in de Nederlandse vertaling onder de thrillers worden gerangschikt, de originele versie Un souffle, une ombre draagt het etiket roman. De derde roman van Christian Carayon om precies te zijn, maar de eerste die in verscheidene talen vertaald is, zelfs voordat het boek in Frankrijk werd uitgebracht. Een psychologische roman met een spannende plot en thrilleraspecten, dat geeft de vertelling het beste weer.  

Christian Carayon is o.a. historicus. Het achterhalen, reconstrueren en analyseren van gegevens zit hem in het bloed. Hij projecteert dat – uiteraard - op zijn hoofdpersoon Marc-Edouard Peiresoles. Peiresoles lijdt aan een angsttrauma, hij zit muurvast en komt er niet meer uit. Zijn psycholoog adviseert hem zich op een onderzoek te richten en na enige twijfel maakt Peiresoles daarmee een voorzichtige start. Hij verdiept zich in het bloedbad dat in 1980, pakweg vijfendertig jaar geleden, nabij zijn ouderlijk huis heeft plaatsgevonden. Drie tieners zijn destijds op gruwelijke wijze afgeslacht, het vierde slachtoffer wist te overleven, voor zover je over leven kunt spreken. Het duurt even eer de onderzoeksdrift in Peiresoles losbarst, maar dan is hij ook niet meer te houden. Hij reconstrueert wat hij maar kan, knoopt brokjes informatie aan elkaar, vist naar geheimen en achtergehouden feiten. Kortom, hij raakt volstrekt geobsedeerd door de geschiedenis van de moordpartij op de jongelui. De waarheid moet en zal boven water komen. En hij moet zijn eigen angsten overwinnen, wat geen makkelijke opgave is.  

Meeslepend verhaal, tenzij je een liefhebber bent van actie en uptempo, dan zou je het saai kunnen vinden. Voor wie van fraai taalgebruik en interessante composities houdt telt Een zucht, een schim geen bladzijde te veel. Een deel van de lof gaat naar vertaler Jaap Sietse Zuierveld, mooi gedaan!

Niet alleen Peiresoles raakt geobsedeerd, ook voor de lezer wordt de waarheidsvinding een obsessie. Carayon sleept je mee naar het eiland waar ‘het’ gebeurd is, laat je kennismaken met de – soms zonderlinge – dorpsbewoners, trekt je mee de lugubere geschiedenis in. De sfeertekening is perfect uitgevoerd, van elke beschreven locatie is volledig duidelijk hoe die eruitziet, je waant je ter plaatse. Hoofdstuk 1 hakt er meteen in … Wie? Wat? Dat blijft lange tijd verborgen.

Hoofdpersoon Peiresoles was in het begin van het boek behoorlijk van het padje af. Al lezend en met hem meelevend gun je hem dat hij het onderzoek naar de oude moorden bevredigend weet af te sluiten en dat hij zijn leven op orde krijgt. Over de overige personages vertelt Carayon slechts dat wat noodzakelijk is. De een intrigeert meer dan de ander, maar allen spelen een meer of minder belangrijke rol in het geheel.

Een zucht, een schim verdient een dikke pluim!