Een goed begin

Een goed begin is niet altijd het halve werk, dat blijkt maar weer eens in 'Geloof je ogen'. Aanvankelijk dacht ik een topper in handen te hebben, langzaam maar zeker verwatert het verhaal echter, waarna het slot dan weer topklasse is (alhoewel niet verrassend, je kon erop wachten).

Het fundament van 'Geloof je ogen' is prima in orde. De schizofrene Thomas Kilbride en diens broer Ray spreken tot de verbeelding en vormen in hun (on)begrip voor elkaar soms een ontroerend plaatje. Thomas gaat praktisch 24/7 op in Whirl360, zijn 'werk'. Daarbij ontwaart hij een moord en hij stuurt Ray eropuit om het betreffende pand te checken. En dan begint het spannend te worden ... Althans dat is de verwachting, die niet ingelost wordt.
De toegevoegde verhaallijnen zijn niet alle even zinvol, er ontstaan ongeloofwaardige situaties, de toevalligheden stapelen zich op. Jammer van het sterke uitgangspunt van Linwood Barclay, een beperkter aantal zijpaden zou geleid hebben tot een krachtiger, indringender, hoofdverhaal.

Op de schrijfstijl van Linwood Barclay heb ik aan te merken dat die gemiddeld genomen aan de eenvoudige kant is. Daar waar het over de interactie tussen de broers gaat is er volstrekt niets mis mee, maar de scenes met de 'boeven' zijn onder de maat, bij het naïeve af. (Overigens is me ook bij andere boeken van Barclay - 'Zonder een woord', 'Geen veilig huis' - opgevallen dat het niveau binnen één boek wisselend is.)
'Geloof je ogen' is plezierig om te lezen, maar niet zo bijzonder dat ik me aansluit bij de vele loftuitingen over dit boek. Meer dan drie sterren heeft het mijns inziens niet verdiend.

[spanning 2, plot 3, schrijfstijl 3, leesplezier 4, originaliteit 3, psychologie 3]