Bijzonder

Zowel het verhaal als de schrijfstijl als het meisje van zestien zijn bijzonder te noemen. Wat dat betreft heeft Shannon Kirk knap werk geleverd. Eenmaal gewend aan de benadering vanuit twee ik-perspectieven, zijnde Lisa en de politie, leest 'Methode 15/33' prima weg, maar met obstakels in de vorm van - hoe interessant ook - langdradige passages. Doorbladeren is echter niet aan de orde, want dan zou je de berekeningen en gedachtegang van Lisa - dat waar 'Methode 15/33' in feite om gaat - helemáál niet meer kunnen volgen.

Lisa is een 16-jarige zwangere wizkid met de intelligentie en vaardigheden van een wetenschapper, met name op het vlak van kansberekening, natuurkunde, logisch en methodisch denken. Zij is ontvoerd, maar voor de duvel niet bang, laat staan voor haar ontvoerder. Ze wil hoe dan ook haar ongeboren baby redden. De plannen die ze daartoe smeedt lijken uitvoerbaar, totdat ... er een onverwachte wending in het verhaal komt waar ze geen rekening mee gehouden had. (Kon ze niet, want onbekend feit.) Hoe verder?

Op de allereerste pagina van het boek wordt al gemeld hoe het met Lisa afloopt. Hoe goed geschreven ook, het verhaal wil om die reden niet meer spannend worden. Je weet het immers al, het draait alleen nog om het hoe.
Daarnaast worden de beweegredenen en achtergronden van de ontvoerder maar zuinig belicht.
Bij de rol van de politiemensen zijn vraagtekens op zijn plaats, hun toegevoegde waarde is minimaal.
De schrijfstijl van Shannon Kirk doet desalniettemin uitzien naar méér van haar hand.

[spanning 2, plot 3, schrijfstijl 4, leesplezier 4, originaliteit 4, psychologie 3]