Eerste deel van reeks

‘Verloren’ is het Nederlandse debuut van de van afkomst Noord-Ierse en al jaren in Engeland woonachtige auteur Claire McGowan. Het verhaal speelt zich af in Noord-Ierland, een tamelijk onbekende locatie in thrillerland. De stad Ballyterrin ('grensstad'’) heeft overeenkomsten met Newry, dat vlak bij de grens met de Ierse republiek ligt.

Hoofdpersoon Paula Maguire wordt als forensisch psycholoog op de zaak van twee verdwenen tienermeisjes gezet. Zij zoekt en vindt verbanden, ook met eerdere verdwijningen. Zware thema’s komen voorbij: verdwenen c.q. vermoorde al dan niet zwangere jonge meisjes, doofpotaffaires, geheimen waarvan het niet iedereen past dat ze worden opgerakeld. Ook blijkt de problematiek van de katholieken en de protestanten, Noord-Ierland en de republiek, nog steeds te leven. Het contrast van deze onderwerpen en Paula's ambities t.o.v. haar privéleven is ongeloofwaardig: zij blijkt lichtzinnig en oppervlakkig, handelt nu en dan zeer onbenullig, wat niet te rijmen valt met haar intelligentie. (Alsof de auteur te veel karaktertrekken in één persoon wil proppen.)

Vooropgesteld dat ‘Verloren’ prettig leesvoer is, met een goed doordacht verhaal en interessante personages, mankeert er het een en ander aan. De toon is te luchtig, hetgeen ten koste gaat van de spanning en de lezer bij vlagen het gevoel geeft een deel uit de Bouquetreeks in handen te hebben. Het verhaal is nu eens overtrokken, dan weer worden personages onderbelicht, het aantal losse eindjes is te groot. Echt minpunt is, dat vanuit slechts één perspectief verteld wordt, nl. dat van Paula. Mooie toevoeging zouden de gedachten van Guy zijn of de gevoelens van de tienermeisjes. Cliffhangers op het eind zijn op zich niet verkeerd, maar in ‘Verloren’ ook weer té, wat resulteert in onnodig goedkoop effectbejag.

Al met al een goed boek, met wat mitsen en maren. Als Claire McGowan maat leert houden en durft te schrappen liggen de vier sterren voor haar voor het grijpen.