Ontknopingsaanwijzingen komen te vroeg

Met 'Geen veilige plek' van Linwood Barclay al op schoot besloot ik het boek alsnog even te googelen, omdat ik niet graag bij wijze van verrassing in een reeks val. En ja hoor, er blijkt een voorganger te zijn, 'Zonder een woord', daterend van 2007 en in januari 2015 met een nieuwe cover - in de stijl van die van 'Geen veilige plek' - heruitgebracht.

In 'Zonder een woord' wordt de 14-jarige Cynthia 's ochtends wakker en stelt ze vast dat haar ouders en haar broer Todd verdwenen zijn. Geen briefje, geen verklaring, onderzoek levert niets op.
Cynthia groeit op bij haar tante Tess en trouwt met Terry, samen krijgen ze dochter Grace.
Het is nu vijfentwintig jaar na de verdwijning, Grace is inmiddels acht jaar. Moeder Cynthia is overbeschermend ten opzichte van haar dochter, wat gezien haar eigen geschiedenis begrijpelijk is, maar niet helemaal normaal. Er doen zich enkele geheimzinnige voorvallen voor, het gezin voelt zich bespied, aanleiding voor Cynthia en Terry om een detective in te schakelen die een nieuwe poging doet de raadselen rond Cynthia's spoorloze familie op te lossen. Er vallen doden en langzaam maar zeker worden de geheimen ontrafeld.

Dat 'langzaam maar zeker' ging mij niet langzaam genoeg. Halverwege het boek is - door cursief gedrukte gesprekken van niet met naam genoemde personages - al helemaal duidelijk welke kant het opgaat. De zo mooi opgebouwde spanningsboog verslapt daardoor en keert niet terug. Er passeren weliswaar nog spannende en actiemomenten, maar de psychologische spanning is weg als je doorhebt hoe het in grote lijnen in elkaar steekt. (Dat denkspoor is namelijk het enig mogelijke, andere opties zijn er niet, wat in het vervolg steeds bevestigd wordt, Linwood Barclay legt geen dwaalsporen.) Op het eind ligt nog een wendinkje te wachten, maar ook dat is niet spectaculair meer als je het boek zorgvuldig gelezen hebt.

Hoe prettig de schrijfstijl ook is, hoe goed het verhaal ook, meer dan drie sterren heeft het naar mijn mening niet verdiend. Naast de verslapte spanningsboog is de plot net iets te gemakkelijk en de originele insteek verwatert allengs. Ik hoop dat Barclay er in 'Geen veilige plek', dat zich zeven jaar later afspeelt en ook zeven jaar later verschenen is, een schepje bovenop doet.

[plot 3, spanning 3, originaliteit 3, psychologie 3, leesplezier 4, schrijfstijl 4]