Minder goed dan ik gehoopt had

Hoewel ik dit zeker geen slecht boek vind, valt het me toch een beetje tegen. Ik heb voor ik dit boek las alleen nog maar de eerste twee delen van 1Q84 van Murakami gelezen, dus ik ken zijn werk nog niet erg goed. Toch heb ik het idee dat De kleurloze Tsukuri Tazaki en zijn pelgrimsjaren niet zijn beste boek is.

Wat ik vooral miste is het briljante balanceren op de grens tussen droom/fantasie en werkelijkheid, waar Murakami normaal zo goed in is. Er komen wel wat meer surrealistische scenes in dit boek voor, maar ze komen niet goed uit de verf. Ook vind ik ze niet goed aansluiten bij de rest van het verhaal. Vooral de droom die Tsukuru heeft over zijn vriend Haida kwam voor mijn gevoel nogal uit de lucht vallen en hij sluit ook niet aan bij de andere gebeurtenissen in het boek.

Wat echter nog meer opvalt dan het gemis van de meer surrealistische/magisch realistische elementen is dat het verhaal zo rechttoe rechtaan verteld wordt. Er is een mysterie en een antwoord, een probleem en een oplossing. Dat is alles. Murakami staat niet af en toe wat langer stil bij gebeurtenissen en werkt de verhaallijnen niet al te diep uit. In andere boeken doet hij dat voor zover ik weet wel. Dit verhaal liep voor mijn gevoel als een stoomlocomotief over een vast spoortraject, zonder ruimte voor afwijkingen van het spoor. Aangezien Tsukuro nogal dol is op treinen en stations, lijkt me dit een mooie vergelijking.

Op zich is het verhaal best onderhoudend. Je wordt als lezer ook wel meegenomen het verhaal in, vooral omdat je wilt weten wat er nu jaren geleden eigenlijk is gebeurd. Maar ik heb het idee dat er meer in had gezeten. Murakami is een erg goede schrijver en volgens mij had hij dit boek ook op een heel andere manier kunnen schrijven, met een veelzijdiger plot en meer diepgang.

Ik ga maar gauw deel 3 van 1Q84 lezen en daarna een van zijn oudere werken.