Fijne (kerst) novelle

Dit verhaal is kort, maar heeft meer dan voldoende diepgang. Door de sterke dialogen zie je precies wat er mis gaat tussen Helle en Frank. Het verhaal blijkt heel herkenbaar te zijn, veel mensen zullen wel eens doen wat deze twee echtelieden doen. Dit doet je nadenken over hoe je zelf met andere mensen omgaat.

Het verhaal begint met Helle die meezingt in het Weihnachtsoratorium en je krijgt als lezer duidelijk mee wat dit met haar doet. Helle speelt hier duidelijk de hoofdrol. Deze manier van schrijven heeft een effect dat je pas gaat zien tegen het einde van het verhaal. Dit zorgt voor een opmerkelijke wending die in mijn ogen mooi is vormgegeven.

Af en toe is deze novelle ook erg grappig. Vooral de hond zorgt soms voor wat extra drama en dit voegt een wat wrange humor toe aan het verhaal. Als lezer zou je om bepaalde situaties willen lachen, maar die situaties zijn ook wel weer zo sneu dat je dat bijna niet durft. De schrijfster zorgt voor een subtiel evenwicht tussen humor en dramatiek.

Het einde van het boek bevat een duidelijke symboliek. De hoop die eruit spreekt, past mooi bij kerstmis. Dit is dus een mooi verhaal om rond deze tijd te lezen.