Een vrolijk boek met herkenbare en leerzame aspecten.

Wat een ongelooflijk heerlijk boek is Zondagskind. Het leest heerlijk weg door de korte hoofdstukken. Hierdoor vind ik hem persoonlijk een heerlijk boek voor de vakantie. Zelf kan ik slecht stoppen midden in een hoofdstuk en dan zijn hoofdstukken van een paar blz perfect. Door het boek heen groei je met Jasmijn mee en voel je het "anders" zijn. Jasmijn vind de wereld raar en plat gezegd, de wereld vind Jasmijn raar. Hoe lief en goed ze ook is, ze botst met de wereld om zich heen.

Een verjaardagsfeest of een bruiloft is voor Jasmijn een ware hel. Al die mensen die je een hand moet geven, vriendelijk moet toe lachen en dan ook nog wat zeggen. Nee, dat doet ze liever niet, maar als kind kom je er niet altijd onderuit. Je moet mee, met alle gevolgen van dien. Bij Jasmijn uit zich dat in ongelooflijke migraine aanvallen, die soms heel lang aanhouden. Alles blijft door eggo-en in haar hoofd. Dit kunnen beelden zijn, maar ook geluiden. Alles moet de revue passeren om een plek te krijgen en dit eist heel veel van Jasmijn, geestelijk en lichamelijk.

De switch van scholen heeft een heftige impact op Jasmijn. Waarom moet school? Alles wat je wil leren staat in de boeken geschreven, dus als je de juiste boeken leest, leer je nog meer dan op school. De andere vakken, daar heb je toch niks aan, zo vind Jasmijn. Helaas kennen we de leerplicht in Nederland en dat zorgt ervoor dat Jasmijn haar schoolcarrière heel bewust uitstippelt. Niet te veel en ook niet te weinig, precies genoeg om daar te komen wat nuttig is of moet.

Je merkt dat ze vooral een inhaalslag maakt op sociaal gebied zodra ze gaat werken. Ze vind de ideale baan, voor dat moment, waardoor ze haar sociale vaardigheden ontwikkelt. Je voelt de groei van de pagina's afstromen. Uiteindelijk durft ze zelfs weer verliefd te worden. Wat ik heel bijzonder vond, was de strijdlust die naar boven komt bij een later deel in het boek. Als ze moet vechten om niet invalide te zijn en blijven. Ze gaat dit gevecht met zoveel passie aan, zoveel kracht, dat het bijna eng is. Ze weet 100% wat ze wil, kan en absoluut niet wil.

Ik heb pagina voor pagina genoten van Zondagskind. Het feit dat dit boek autobiografisch is, maakt het voor mij nog bijzonderder. Judith Visser heeft haar leven voor de diagnose perfect weergegeven. De valkuilen, het onbegrip, het anders zijn en anders denken komt mooi en krachtig uit het verhaal naar voren. Het is mooie verhaal voor iedereen of je nu te maken hebt met ASS in je omgeving of niet. Wanneer je wel te maken hebt met ASS, dan zou ik zeggen, waar wacht je op en begin.