Teleurstellend 2,5*

De 7-jarige Joachim is opgegroeid op het terrein van de inrichting Hesterberg, een kinder- en jeugdpsychiatrie waar 1500 patiënten verblijven. Zijn vader is er directeur en arts. Het verhaal begint als Joachim onderweg naar school een sluiproute neemt en onderweg het lichaam van een dode man ziet liggen. Joachim maakt hiervan een mooi verhaal om alles kloppend te maken omdat hij eigenlijk helemaal niet via die weg naar school mocht gaan.
Joachim is de jongste uit het gezin en moet opboksen tegen zijn 2 oudere broers Martin en Hermann die hem graag als kleinste behandelen. Zij dagen Joachim vaak uit, zonder dat zijn ouders het merken en hierdoor heeft hij vaak driftbuien “die uit het niets komen”.
Het verhaal beschrijft de relatie van Joachim met zijn vader, van jongetje tot volwassene. Daarbij komt ook nog het opgroeien in een zeer bijzondere omgeving, die van een inrichting en zijn patiënten. Het verhaal van Joachim zijn leven is opgebouwd in kleine hoofdstukjes die lijken op een uiteenzetting van verschillende gebeurtenissen, doch zonder enige lijn hierin. Er zit geen
opbouw in, behalve dat het verhaal richting het volwassen worden gaat. De omschrijving van de gebeurtenissen rondom patiënten en het gezin van Joachim worden steeds uitdagender. Ook de onderliggende boosheid bij Joachim richting zijn vader wordt gaandeweg het verhaal duidelijker.


De gebeurtenissen roepen bij mij de reactie op dat de schrijver zijn onmacht aangeeft. Het boek wordt als humoristisch aangekondigd, maar door de ondertoon kan ik me hierin niet vinden. Ervan uitgaand dat het enigszins biografisch is, omdat de vader van de auteur ook directeur en arts bij een inrichting was plus het feit dat de schrijver Meyerhoff in 1967 is geboren, vind ik het verhaal enigszins beter te volgen, omdat de gedachten over psychiatrie toen heel anders waren.
Meyerhoff neemt ons mee in een verhaal over leven en dood en het opgroeien in een ongewone situatie. Het leven in een traditioneel gezin waarin vader bedenkt en moeder ploetert. Joachim moet vechten voor zijn plekje en komt gaandeweg achter geheimen binnen het gezin. Daarnaast is het ook een verhaal over vriendschap en de liefde.
Ik wilde dit boek heel graag lezen omdat ik werkzaam ben in de psychiatrie. Ik was erg nieuwsgierig naar het verhaal maar vooral ook naar de bedoeling ervan. Hier ben ik nog steeds niet achter. Wat wil de auteur met dit verhaal bereiken? Ik dacht halverwege het boek: waar zal dit heen gaan? Het is een uiteenzetting van verhaaltjes die naar mijn idee zo neergezet zijn om reacties op te roepen.

Halverwege dacht ik nog 3 sterren te geven, maar daarna kwam er nog meer van hetzelfde en uiteindelijk werden de gebeurtenissen zo diskwalificerend richting de patiënten dat ik er ook boos van werd. Hierdoor kan ik toch echt niet meer dan 2,5 sterren geven. Helaas want ik had er werkelijk meer respect bij verwacht, grappige gebeurtenissen zijn prima maar het einde vind ik kwetsend.