“Boeman” van Lineke Breukel, een thriller van een kwaliteit die ik intussen gewend ben van haar!

Inhoud:
In het dorpje Tatorp in Zuid-Zweden verdwijnen al tien jaar Vikenmeisjes, altijd op dezelfde zomerdag! Nooit zijn er sporen gevonden of is er een motief ontdekt! De misdaadjournalist Ras Mus, wil dit mysterie oplossen en er een boek over schrijven. Hij reist af naar Zweden om op onderzoek te gaan. Dit jaar mist Tatorp nog geen meisje, wat is er dit jaar anders? Of is de dader soms gestopt?
Ondertussen is Raven Winter alleen achter gebleven in het riante landhuis aan het Vikenmeer waar ze sinds kort samenwoont met haar verloofde Jonathan Saldner, die nu voor een congres in New York zit. Raven voelt zich allesbehalve veilig, nachtmerries lijken werkelijkheid te worden. Heeft haar kwelgeest uit het verleden haar gevonden? Gaat ze dit gevecht tegen haar stalker winnen, of speelt haar geest een spelletje met haar en wordt ze langzaam gek?
Persoonlijke Leeservaring
Lineke start met een gedicht; ‘Stalker’ hieronder één couplet:
Angst ervaren in kleine dingen,
mijn instinct schreeuwt er is iets mis.
Zoals de vrees voor zijn aanwezigheid,
Het verpletterende weten dat hij er voortdurend is.
Dit gedicht zet direct de toon. Lineke spreekt uit ervaring, één die je niemand gunt. Ze draagt het boek op aan alle vrouwen die, net als zij, overlevers zijn geworden.
Intussen ken ik Lineke redelijk en zeker haar schrijfstijl. Ze heeft een eigen stijl, een natuurlijke manier van schrijven, die Ik ook zonder haar naam op de cover zou herkennen! Toch zat ik dit keer niet meteen in het verhaal. Dit had niets te maken met het verhaal of de schrijfstijl. Er ontbrak in het begin soms een witregel. Dat zal in het drukproces fout zijn gegaan maar dat heeft voor de leesbaarheid wel gevolgen. Hierdoor heb je niet meteen door dat het intussen over een ander personage gaat. Gelukkig was dit snel weer in orde en dit euvel zal zeker in een volgende druk hersteld zijn.
De Boeman is de kwelgeest uit het verleden van Raven Winter, waarvoor ze al vanaf haar tiende jaar bang is en die haar in haar nachtmerries achtervolgt. Juist op het moment dat ze haar leven aardig op de rit lijkt te hebben en zelfs is gaan samenwonen met haar verloofde, dreigt haar boeman toe te slaan. Ze weet niet hoe ze aan hem moet ontkomen en voelt zich alleen. Ze heeft spijt dat ze Jonathan voor een congres naar New York heeft laten gaan terwijl hij voor haar thuis wilde blijven! Hoe Raven aan haar stalker probeert te ontkomen en hoe Ras verwikkelt raakt in de geheimen van het Zweedse dorpje weet Lineke goed, geloofwaardig en zeker spannend weer te geven! Op ongeveer een derde deel van het boek heb ik het bewust even opzij gelegd om er over na te denken. Ik houd ervan om mijn brein te breken over de thrillers die ik lees! Dit is voor mij een deel van het leesplezier! Waar gaat de schrijver heen en wie is de dader! Soms is het gewoon elimineren van onlogische daders! Te weinig aanwijzingen krijgen vind ik niet leuk. Maar ze moeten ook niet zomaar voor het oprapen liggen! Lineke heeft mij niet teleurgesteld! Ik kwam tot de conclusie dat ik wist hoe het zat. Er waren volgens mij nog wel wat variabelen. Ik heb genoten van deze thriller! En…. er is zeker ruimte voor een vervolg van deze thriller! Misschien zelfs voor een trilogie?