Incendio

!In deze review komen spoilers en mijn ongezouten meningen in voor!
Review 55#

Heb al meerdere boeken van Tess Gerritsen gelezen en haar boeken zijn een hit of een mis voor mij (ben benieuwd wat deze zal zijn.) De achterkant laat mij denken dat de hoofdpersoon het opeens psychologisch moeilijk krijgt of dat ze een moordenaar wordt. De voorkant is lelijk geel (ik haat geel.)

Het verhaal:
Violiste Julia keert terug uit Italië waar ze een bijzonder muziekstuk in een antiquariaat heeft gevonden. Op het moment dat ze voor het eert de noten speelt, lijkt ze de grip op de muziek en haar leven te verliezen.
!Spoiler alert!
Violiste Julia Ansdell heeft net een optreden in Italië achter de rug, als ze daar het boek L’Incendio met bladmuziek vindt. Als ze terug is in Boston bij haar man Rob en dochter Lily probeert ze de muziek uit, maar na het spelen van het stuk komt ze erachter dat Lily de kat heeft dood gestoken. Rob en de huisarts proberen haar gerust te stellen, maar Julia is nog steeds bang dat haar dochter psychologische problemen heeft. Na nog 2 keer te zijn verwond door Lily en een heleboel onderzoeken later die op niets uitwezen, vind Rob dat er misschien iets met Julia aan de hand is en stuurt haar naar een psychiater. Dat gesprek eindigt met de mededeling dat ze vrijwillig een tijdje voor observatie naar een kliniek moet, maar daar heeft Julia geen zin in. Ze vlucht samen met mede violist Gerda naar Venetië om het muziekstuk L’Incendio te onderzoeken. Ze komt erachter dat degene die het stuk gecomponeerd heeft een gedeporteerde jood was, dat de muziek gespeeld werd tijdens het vermoorden van joden en dat de politiek niet wil dat dit uitkomt. Ze is bang en mailt Rob om haar op te halen. Maar wanneer ze hem ontmoet, valt ze flauw, wordt wakker in een ziekenhuis en ontdekt dat een hersentumor haar allemaal dingen heeft laten zien en denken. 10 jaar later is de tumor verwijderd en is Julia de heldin van Venetië voor het vertellen van de informatie rondom L’Incendio. Rob houd zielsveel van haar en geeft haar een hoop aandacht, iets waar Lily jaloers om is. Lily houdt van aandacht, kan het niet verkroppen dat ze dat niet krijgt en vermoord een duif. Julia had wel degelijk gelijk, er is wel iets mis met Lily.

Lily deed me denken aan Ted Bundy. Lief, charmant, slim, een echte engel. Maar stiekem doet ze wel allemaal gemene/enge dingen, zoals op jonge leeftijd het doden van dieren. Later kan dat evolueren tot mensen. Snap eigenlijk niet zo goed, waarom ze niet meer geobserveerd is (bijv. camera’s, laat Julia het stuk voor haar spelen enz.) Als zo’n jong kind zoiets doet, moet je er bovenop zitten en onderzoeken. Ze waren er wel heel snel over eens dat er niks met Lily aan de hand was, maar dat er van alles mis was met Julia. In dit geval was er aan beide kanten wat mis en hadden de autoriteiten daar ook naar moeten handelen (alles altijd open houden.) Nu is het alleen maar afwachten wanneer Lily haar vader, moeder en/of iemand anders iets aandoet. En dan moeten ze wel naar Lily kijken, want de kaart van de gekke moeder is al verspild.
De psychiater was wel goed, maar was op een paar punten onprofessioneel. Dat je mogelijk een inloopgesprek met een naaste familielid heb, ja, maar de hele behandeling/route bepalen voordat je ook maar 1 woord met je cliënt hebt gewisseld, nee. Iemand die in deze branche werkt mag ook geen meningen uiten enz., dat deed deze psychiater wel (luid en duidelijk een trekje met de mond wanneer Julia’s werk besproken werd (minachting.)
Zou ook vluchten als iemand mij voor gek verklaard en in een kliniek zou willen stoppen.
Het boek was een snelle lees en daarom ook snel uit.
Het verhaal en de ideeën deden me denken aan een hoop thrillerfilms/boeken en was daarom niet zo origineel. Een hoop clichés en herhalingen die ik al zo vaak gelezen en gezien heb.

Conclusie:
Lelijke kleur kaft.
Boekje was snel uit.
Verhaal was niet origineel.

Cheen