hoe is het met de zus van Marjolein gegaan?

Emma is de zus van Marjolein, zij heeft in het vorige boek van Esther van der Ham geprobeerd om Marjolein en hun moeder aan te vallen. Dit verhaal begint als Emma haar straf er bijna op heeft zitten en zich moet voorbereiden op terugkeren naar huis, naar haar familie en eigenlijk naar een nieuw begin.
Dat is heel moeilijk en wordt ook heel mooi beschreven in dit boek. In de gevangenis heb je een vast dagritme en weet je waar je aan toe bent. Daarbuiten ben je alles kwijt.
Emma wordt in de gevangenis bedreigd door medegevangenen en sluit zich letterlijk steeds meer in zichzelf op. Ze heeft besloten om nergens over te praten. Dit lijkt een diepere oorzaak te hebben die teruggaat naar haar jeugd waarin ze misbruikt werd. Het enige waar ze zich in kan uiten is schilderen en daarmee komt een nieuw talent naar boven. Je voelt je als lezer letterlijk gevangen in dit verhaal.
Emma heeft hulp van Renate, haar vroegere secretaresse maar dat is eigenlijk alleen maar omdat ze Renate eerder de hand boven het hoofd heeft gehouden. Dan lijkt alles zich tegen haar te keren en willen zelfs haar kinderen haar niet meer zien. Dat vindt Emma erger dan alles wat haar is overkomen. Eenmaal uit de gevangenis probeert ze weer contact te krijgen met de mensen om haar heen maar ze weet dat ze dat alleen kan als ze zelf ook open staat voor contact en gaat praten over wat er gebeurt is.

Dit is echt een roman dat je vanaf het begin meeneemt in een wereld die je gelukkig niet kent. Het kan iedereen overkomen dat je in een vlaag van woede iets doet wat gevolgen heeft. Esther van der Ham laat zien dat zij zich in deze wereld met deze vrouwen verdiept heeft en ze heeft daar een mooie roman van gemaakt. Ik hoop eigenlijk nog op een vervolg over de beide zussen want je hebt ze nu zo goed leren kennen, kent hun hobbels die het leven hen gaf en je wilt weten hoe het verder gaat.
De personages zijn heel realistisch beschreven en de grote lijnen van het verhaal blijven intact waardoor het verhaal vlot wegleest. Je krijgt compassie met de mensen waar je je anders al snel van af zou keren. De verhalen erachter zijn schrijnend en goed beschreven. Ook de vriendschap met een van de vrouwen in de bajes die “binnen” totaal anders is dan “buiten
Het boek bevat veel diepe lagen en niet alleen bij de hoofdpersoon maar laat ook zien hoe de rest van het gezin onder het misbruik geleden heeft. Tot de kinderen aan toe.
Het is heel goed los te lezen van het eerste deel maar het boek controle is ook echt de moeite waard om te lezen.