Rachel Monsanto Pomié Petit Pizzarro

De vriendinnen Rachel en Jestine wonen op het tropische eiland Saint Thomas. Rachel is een dochter van een welvarende Joodse koopmansgezin. Haar vriendin is het kind van hun Afrikaanse kokkin. Het leven in de 19e eeuw is niet eenvoudig voor de jonge vrouwen. Rachel wordt al op jonge leeftijd uitgehuwelijkt aan een weduwnaar met drie kleine kinderen. Jestine raakt zwanger van haar geheime liefde en wordt net als haar eigen moeder een alleenstaande moeder. Na de dood van haar man raakt Rachel tot over haar oren verliefd op de neef van haar man. Dit wordt binnen de Joodse gemeenschap als een groot schandaal beschouwd. Beide vrouwen zijn echte doorzetters en weten zich ondanks de schaamte en schande staand te houden. Rachel trouwt uiteindelijk toch met haar Frédéric. Uit dit kinderrijke huwelijk wordt de beroemde schilder Camille Pissarro geboren. Rachel en Jestine dromen van jongs af aan al van een leven in Parijs. Op middelbare leeftijd brengt het noodlot hen beide naar deze stad van liefde en van kunst.

Bij het zien van de jonge vrouw op de coverfoto en het lezen van de oorspronkelijke titel (Marriage of opposites) zou je denken dat het verhaal alleen om Rachel draait. Rachel huwt inderdaad tot tweemaal toe met een tegenpool. Echter, het boek telt niet één maar drie hoofdpersonen: Rachel, Jestine en Camille. Daarom is De verbintenis van tegenpolen een betere titel. Alle hoofdpersonen zijn verbonden met mensen die qua karakter, afkomst, maatschappelijke stand of geloof elkaars tegenpolen zijn. Enkele voorbeelden:

Rachel komt uit een gegoed Joods gezin, haar beste vriendin Jestine is een afstammeling van een slavin.
De gekleurde Justine heeft een relatie met de neef van Rachel. Gemengde huwelijken (ras en geloof) zijn uit den boze in die tijd.
Rachels lievelingszoon wil zich niet binden aan het eiland en het familiebedrijf, hij kiest voor de vrijheid en wordt schilder. Rachel zal altijd van haar vrijheid blijven dromen.
Er komen veel interessante thema’s voorbij in het boek. -

Religie.Hoewel Rachel niet veel met haar geloof bezig is, wordt haar leven toch volledig door de Joodse gemeenschap beïnvloed. Ze vindt het vreselijk dat de gemeenschap haar uitsluit. Ze doet er alles aan om volgens de Joodse wet te kunnen trouwen en haar kinderen bij de synagoge ingeschreven te krijgen.
Liefde. Het hele verhaal draait om liefde. De onmogelijke liefdes, de onvoorwaardelijke liefde voor de kinderen, de liefde voor het eiland en voor Frankrijk en de liefde voor de kunst.
Verlies. Alle hoofdpersonen hebben zware verliezen geleden. Rachel verliest haar ouders, haar man en meerdere kinderen. Ook raakt ze vele bezittingen kwijt. Jestine verliest, door een ontvoering, haar enige dochter.
De dood. De dood speelt een grote rol in het verhaal. Het is interessant om te lezen hoe de mensen op het eiland met de dood omgaan.
Relatie moeder en kind. We zien de moeizame relatie van Rachel met haar moeder tegenover de warme band die Jestine met haar moeder heeft. Het is bijzonder om te lezen hoe Rachel een ware band met haar stiefkinderen opbouwt. Helaas vervalt Rachel naarmate ze ouder wordt in dezelfde fouten als haar eigen moeder.
Het boek is een mooie mix tussen feiten en fictie. Ik vind een roman over personen die echt hebben bestaan best gewaagd. Want hoe weet je als lezer wat echt gebeurd is of wat de schrijver verzonnen heeft? En kloppen de beschreven karakters van de hoofdpersonen wel? Door de uitgebreide beschrijvingen (soms ietsje te veel) van het eiland, het geloof, de eilandgewoontes en het kunstenaarswereldje van Camille weet Alice Hoffman een heel goed beeld op te roepen van de tijd en omgeving waarin het verhaal zich afspeelt. Hierdoor geloof je als lezer alles wat er in het boek geschreven staat. Ik vond het echt jammer om na 350 bladzijden in de 19e eeuw doorgebracht te hebben, weer in het jaar 2018 te moeten ontwaken.