Spannende familieroman van veelbelovende debutant

Seraphine en haar tweelingbroer Danny zijn amper één dag oud als hun moeder zelfmoord pleegt. Samen met hun oudere broer Edwin groeien ze op het familielandgoed op. Wanneer ze 25 is sterft ook haar vader. Terwijl Seraphine bezig is haar vaders spullen uit te zoeken stuit ze op een foto die gemaakt is op de dag van haar geboorte. Haar moeder houdt echter maar één baby vast. Wie is de baby? En waar is de andere baby? Waarom zouden haar ouders een foto laten maken met slechts één baby als ze een tweeling hebben gekregen? Seraphine besluit op zoek te gaan naar antwoorden. Ze denkt deze te kunnen vinden bij Laura, die destijds als au pair voor de familie werkte. 

Emma Rous groeide op in verschillende landen, waaronder Engeland, Indonesië en Portugal. Ze heeft achttien jaar als dierenarts gewerkt voordat ze begon aan een carrière als schrijfster. De tweeling van Summerbourne is haar debuutroman. 

Deze roman bestaat uit twee verschillende verhaallijnen. In het heden volgen we het verhaal van Seraphine die haar best doet om het mysterie van de foto op te lossen. Ze krijgt hierbij weinig steun uit haar omgeving, maar ze is vastbesloten om de waarheid te achterhalen. Daarnaast is er het verhaal van Laura, de au pair, dat beschrijft wat er voor en rond de geboorte van de tweeling is gebeurd. De verhaallijnen hebben elk een eigen sfeer en de twee vrouwen hebben bovendien een eigen stemgeluid waardoor het makkelijk is deze van elkaar te onderscheiden.

De oorspronkelijke titel van de roman was De au pair, maar bij de Nederlandse vertaling door Mariëtte van Gelder is er gekozen voor een andere titel. De wijziging in deze vertaling verlegt enigszins de aandacht van Laura als hoofdpersoon naar Seraphine. Hoewel Laura het antwoord op het mysterie lijkt te weten is het toch de tweeling die centraal staat. Zij zijn immers het onderwerp van dit mysterie en daarmee is het een begrijpelijke verandering.

Rous weet het mysterie lang interessant te houden, maar tegen het einde toe draaft ze hierin iets door. Zaken worden te vaak herhaald en de ontknoping wordt onnodig lang uitgesteld. Dat is jammer, want de roman heeft verder genoeg potentie om een interessante familieroman rondom een lang verborgen gehouden geheim te worden.

Desondanks laat Rous haar personages duidelijke ontwikkeling doormaken. Ze lijken uit het dagelijks leven gegrepen zonder te vervallen in stereotype gedrag. Er is nog voldoende ruimte voor groei, maar in zijn geheel weet De tweeling van Summerbourne genoeg te boeien en daarmee interesse te wekken in een eventuele volgende roman van deze auteur.