Mah-Joe-Lien from Holland

Schrijfster Kristine Groenhart verslond als kind de boeken van Enid Bleyton. Vooral de kostschoolserie 'Pitty' was haar favoriet. Toen zij jaren later naar Engeland verhuisde en haar eigen kinderen hier naar school gingen, zag zij veel van de typische Engelse schooltradities uit de Pitty-boekjes terug. Ze kreeg zin om zelf ook een kostschoolboek te schrijven, maar er zouden nog vier boeken voor volwassenen volgen, voordat zij hier daadwerkelijk aan zou gaan beginnen. En nu is daar Mulberry House. Daar waar Pitty in de ogen van onze kinderen hopeloos ouderwets en achterhaald is, is Mulberry House helemaal van deze tijd. Toch zijn er veel overeenkomsten. Zoals de strenge kostschooldisipline, de verschillende en botsende karakters van de meisjes, de goede vriendschappen, humor en de mooie avonturen. Dit maakt Mulberry House net als 'Pitty' tot een heerlijk meidenboek.

Havo-scholiere Marjolein verhuist met haar ouders naar Engeland. Omdat haar beide ouders een drukke baan hebben, willen zij dat hun dochter naar een kostschool gaat. Marjolein wordt toegelaten tot Mulberry House. Een complete cultuurshock voor de dertienjarige puber! Geen spijkerbroek meer maar een tuttig uniform, braaf zingen in de kapel, elke avond op tijd naar bed, een slaapkamer delen met een wildvreemde en dan die regeltjes, al die onzinnige regeltjes… Gelukkig zijn er ook veel leuke dingen. Zo raakt zij bevriend met een Amerikaanse tweeling, wordt ze captain van het lacrosseteam (een balspel met een soort vlindernetje), smaakt het Engelse eten super én is er een jongenskostschool in de buurt.

Mulberry House (uitgeverij Ploegsma) is een vlot boek, waarin meiden van groep acht en onderbouwers van het voortgezet onderwijs zich prima kunnen verplaatsen. In het wereldje van Marjolein draait alles om vriendinnen, jongens, kleding, sport en facebook. Marjolein komt er al bij het inschrijven op haar nieuwe school achter, dat haar kennis van het Engels ernstig tekort schiet. Hoewel het vak al jarenlang verplicht is op de Nederlandse basisscholen, is het, zoals we bij Marjolein zien, nog steeds onder de maat. Er komen veel Engelse woorden en zinnen voor in het boek, maar die zijn voor de lezers prima te begrijpen. En mocht dit toch nog wat te moeilijk zijn, dan kun je in de tekst die volgt wel opmaken wat er bedoeld wordt. Het boek is leuk om bij de Engelse les te betrekken. Want naast het leren van een taal, is het voor kinderen ook interessant om wat meer te lezen over Engeland. In Mulberry House lees je o.a. over hoe het er op een typisch Engelse school aan toegaat, wat de gewoontes van het land zijn zijn (eat your tea?), welke naschoolse activiteiten de kinderen hebben en waar je als tiener beslist móet shoppen als je in Londen bent.

De hoofdstukken hebben geen titel. Maar naast het cijfer van het hoofdstuk staat een kleine eenvoudige zwart/wit illustratie, dat goed weergeeft waar het in het hoofdstuk over gaat. Zo zien we de Big Ben wanneer Marjolein naar Londen gaat, een pen bij een mailtje naar haar vriendinnen en slingers bij een schoolfeestje. De illustraties zien er uit alsof de hoofdpersoon ze zelf getekend heeft.

Marjolein stuurt veel facebookberichten aan haar vriendin Lisa. Wil je net als Lisa de laatste nieuwtjes lezen over Marjolein en Mulberry House, dan kun je vrienden met Marjolein worden op facebook. Hartstikke handig, want dan weet je als eerste wanneer er een nieuw boek verschijnt. Op dit moment wordt er gewerkt aan het tweede deel van 'Mulberry House'. Enid Bleyton schreef voor elk jaar dat Pitty op de kostschool verbleef een nieuw boek. Als Kristine Groenhart in Bleytons voetsporen wil treden, zullen we dus nog heel veel avonturen met Marjolein beleven.