Een apart sprookje - fictie en feiten door elkaar heen

Het verhaal begin met een zeer originele openingszin, die mij deed glimlachen. Het boek leest als een mooi, maar traag sprookje. Het taalgebruik is redelijk simpel en het tempo van het verhaal is laag.
Tijdens het lezen maak je kennis met de mensen die op het station werken en waar Martha dagelijks contact mee heeft: Drac de postbode, Stanley de schoonmaker, Elisabeth de eigenaresse van de koffiebar en Jenny Jones van de kiosk. Verder is er nog het mysterieuze personage William en de Romeinse soldaat George Harris.
Op Jenny Jones na, zijn de karakters goed uitgewerkt. Je raakt aan ze gehecht tijdens het lezen.

Het boek zelf is verdeeld in delen. Elk deel begint met een citaat van een bekende schrijver of zanger. Het grootste deel van het verhaal is geschreven in de ik-persoon (Martha), wat ik persoonlijk altijd erg prettig vind, omdat deze schrijfwijze mij meer in het verhaal trekt. De stukken waarin de persoon die het boek naar Martha heeft gestuurd en daarna post blijft sturen, zijn geschreven in briefvorm. Deze stukken zijn ook in de ik-persoon geschreven en ondertekend met Anonymus. Daarnaast staan er met regelmaat krantenartikelen in het boek, afkomstig uit de Liverpool Daily Post. Deze artikelen gaan over het Mal Evans-archief. Deze man heeft daadwerkelijk bestaan en heeft voor de Beatles gewerkt. Bron: https://en.wikipedia.org/wiki/Mal_Evans

In het begin vond ik het feit dat de Beatles indirect bij het verhaal betrokken waren een leuk gegeven. Je leert een hoop feiten over hen kennen op de momenten dat Martha en Max samen zijn. Maar alhoewel ik de informatie over Mal Evans en zijn tijd bij de Beatles op zich interessant vind, vond ik het niet passen in het sprookje van Martha. Er is een goede en solide link gelegd tussen de 2 verhaallijnen, maar ik vind de combinatie niet geslaagd.
Naar mijn mening is Martha de hoofdrolspeler in dit boek en had de schrijfster de combinatie met de Beatles beter niet kunnen maken. Het haalt een deel van het sprookjesgevoel weg uit het verhaal. Het verhaal van Martha Vondeling is op zich sterk genoeg om een zelfstandig boek te kunnen vormen en was dan ook veel beter uit de verf gekomen. De stijl tussen de twee verhalen is ook anders. De delen met alleen Martha lezen sprookjesachtig en (alhoewel traag) aangenaam. De delen met Max Cole zijn zakelijker van aard, meer informatief. Het lijken wel twee verhalen in één boek.
Achterin het boek bij “Noot voor de lezer” krijg je uitleg hoe het verhaal van Martha is ontstaan. De schrijfster is een Beatles-enthousiasteling en tijdens haar research naar Mal Evans werd het zaadje voor deze roman geplant.

Persoonlijk denk ik dat Martha’s verhaal veel krachtiger en sprekender zou zijn geweest zonder de zoektocht naar de koffer en haar samenwerking met Max Cole.

Het uiteindelijke einde, als Martha er uiteindelijk achter komt wie ze nu daadwerkelijk is, heeft me trouwens zeer ontroerd.

Als het boek alleen het sprookje van Martha was geweest, had 3,5 sterren van mij gekregen.

Het boek krijgt van mij, vanwege de vreemde combinatie van Martha en het verhaal van Mal Evans, nu 2,5 sterren.


Jeanine Feunekes-Both
De Perfecte Buren