Een thriller met een kunstgebit

De cover belooft met de kreet 'een thriller met tanden' een spannend verhaal. Is dat ook zo?
De flaptekst begint veelbelovend. George is onderhoudsman op een carwash. Op een avond, als hij moet overwerken, ontdekt hij een vreemd schepsel in de waterput.

George is een goedaardig man. Hoewel het beest wat hij ontdekt er niet bepaald aantrekkelijk uitziet, geeft hij het te eten en krijgt daarmee ongewild het vertrouwen van het dier. Als George het beest verzwakt in zijn tuin aantreft, ontfermen hij en zijn vrouw zich over het schepsel.
Dat een beet van het beest zijn hele wereld op zijn kop zet, beseft George pas wanneer het te laat is.

Vreemde schepsels kunnen een bron van fantasievolle inspiratie zijn en dat was precies wat ik van dit verhaal verwachtte. Een gruwelijk monster dat graag overal zijn tanden in zou zetten met verstrekkende gevolgen.
Marc Kerkhofs heeft met Beet echter een lief en regelmatig grappig verhaal geschreven.
George is als hoofdpersonage goed in het verhaal omschreven. Je krijgt een beeld van zijn karakter en je weet al snel hoe zijn denkwijze is. De andere personages, die toch een grote rol in het verhaal spelen, blijven wat plat en iets te veel op de achtergrond.
Het monster wekt geen angstige gevoelens op, hij is eerder vertederend.
De spanning in het verhaal ligt meer in het punt dat je wil weten waar het naartoe gaat en uiteindelijk of er überhaupt nog iets gaat gebeuren.
Marc heeft op een nette manier naar de plot toegeschreven en ik was aangenaam verrast dat het net niet was wat ik verwachtte.
Beet is een vlot, prettig leesbaar boek, maar neigt eerder naar een Fantasy verhaal dan naar een thriller.