Een beetje zeeziek

Noor is Nederlands. Frode is Deens. Magnus is Engels. Katja is Duits. Ze hebben elkaar ontmoet op een online literair forum. Een van hen had een idee. Nu bevinden ze zich op een zeilschip in de ijzige winterkou van Noorwegen. Net als de andere passagiers zijn ze op zoek naar het befaamde noorderlicht. Maar ze zijn ook op zoek naar een slachtoffer: iemand moet dood. Dat hebben ze afgesproken. Maar zo simpel blijkt het niet te zijn.

Mijn leeservaring:
Van een samenvatting als dit word ik heel blij en vol verwachting begon ik deze week aan de zeiltocht om het avontuur mee te maken. Alle ingrediënten voor een spannende thriller waren aanwezig en vanzelfsprekend was ik heel benieuwd hoe iemand moet dood, en dat op een zeilschip met twintig passagiers, zou gaan lukken.
Het verhaal wordt verteld door Noor. Als rode draad door het verhaal lees je fragmenten uit de chat van het literair forum zodat je een beeld gaat krijgen van de ontwikkeling van het plan.

Daarnaast wordt uitgebreid geschreven over het noorderlicht en de hoop op het zien van walvissen. Op zich kan ik me dat goed voorstellen wanneer je zo’n tocht gaat maken.
In het verhaal vond ik de verklaringen van het noorderlicht en zelfs van de walvissen te belerend overkomen.
Dat het geen spannende thriller zou worden, werd me al snel duidelijk. Naar mijn mening kabbelde het verhaal langzaam vooruit, de beschrijvingen van de omgeving waren net iets te veel van hetzelfde, evenals de wandelingen die door de passagiers werden gemaakt. Het plan werd daardoor naar de zijlijn geschoven. Door de traagheid van het verhaal kwam ik er ook niet echt in.

Een bron van ergernis (of een lichte vorm van zeeziekte) waren toch wel de vele woordherhalingen. Als ik in een alinea van ongeveer acht regels zes keer het woord onschuldig lees, begint het toch een beetje te wringen.

Tussendoor is er nog een derde verhaallijn, een televisieprogramma waarin de gebeurtenissen op de boot worden besproken door de overige passagiers. Dat had voor mij geen toegevoegde waarde.

Langzaam, maar zeker kom je in de buurt van de ontknoping. Eerlijk is eerlijk, die zag ik totaal niet aankomen.
Helaas was ik niet onder de indruk van het boek, maar het plot zat goed in elkaar.