Lezersrecensie
Bloedbanden
De auteur:
Bettie Elias schreef meer dan dertig jeugdboeken en werd daarvoor meermaals bekroond. Met haar eerste psychologische misdaadroman Het tuinfeest won ze de schaduwprijs 2020
Korte inhoud:
Anton heeft een ontwenningskuur achter de rug voor zijn alcoholverslaving. Hij is vast van plan om aan zijn vrouw Esther, van wie hij gescheiden leeft, te bewijzen dat hij terug op het rechte pas is.
Tot Benno en Charlie, twee drugsgebruikers die hij heeft leren kennen in de kliniek, besluiten om het negenjarige zoontje van Antons stiefzus te ontvoeren. Zal men geloven dat hij niets met de ontvoering te maken heeft nu het duo hem niet meer loslaat en hij getuige is van een moord?
Oude wonden worden opengereten, onverwerkte geheimen komen boven water.
De cover:
De lichte cover waarop een jongetje is te zien met gesloten ogen. Op hem ligt een dode vogel. Een cover die zeker nieuwsgierigheid oproept.
Wat ik wel jammer vind, is dat er voor de titel Bloedbanden is gekozen. Er zijn al tientallen boeken met deze titel.
Mijn leeservaring:
Met een eenvoudige, maar prettige schrijfstijl laat Bettie ons in de eerste hoofdstukken kennismaken met de personages. Sofia en Marnix, Anton en zijn vrouw Esther van wie hij gescheiden leeft en Benno en Charlie die Anton heeft leren in de afkickkliniek.
De onderlinge banden worden duidelijk beschreven zodat het niet moeilijk is om de personages een plek in het verhaal te geven.
Dan wordt het zoontje van Sofia en Marnix, Victor ontvoerd.
Vanaf dat moment begon ook mijn ergernis. Sofia blijft lijdzaam afwachten tot Marnix tot enige actie overgaat. Naar mijn mening zou een moeder als een leeuwin vechten om haar kind terug te krijgen. Marnix wil zijn leventje gewoon voortzetten en het lijkt wel of de ontvoering hem totaal niet raakt.
Uiteindelijk komt er bericht van de ontvoerders. Ze eisen een flink bedrag.
De geheimen die Marnix met zich meedraagt, komen boven water en alweer slikt Sofia alles wat hij haar vertelt.
Ook de rol van Anton in het verhaal blijft soft en ongeloofwaardig. Zonder dat hij het wil, wordt hij betrokken bij de ontvoering en als een mak lam doet hij alles wat de ontvoerders van hem eisen.
Vooral omdat Bettie teveel vertelt, is er weinig tot geen sprake van een thriller, zelfs niet van een misdaadroman. De lezer wordt niet uitgedaagd om mee te puzzelen. Het was mij binnen de vijftig pagina’s al duidelijk hoe het plot in elkaar zat.
Mijn waardering voor dit boek is 2,5*
Bettie Elias schreef meer dan dertig jeugdboeken en werd daarvoor meermaals bekroond. Met haar eerste psychologische misdaadroman Het tuinfeest won ze de schaduwprijs 2020
Korte inhoud:
Anton heeft een ontwenningskuur achter de rug voor zijn alcoholverslaving. Hij is vast van plan om aan zijn vrouw Esther, van wie hij gescheiden leeft, te bewijzen dat hij terug op het rechte pas is.
Tot Benno en Charlie, twee drugsgebruikers die hij heeft leren kennen in de kliniek, besluiten om het negenjarige zoontje van Antons stiefzus te ontvoeren. Zal men geloven dat hij niets met de ontvoering te maken heeft nu het duo hem niet meer loslaat en hij getuige is van een moord?
Oude wonden worden opengereten, onverwerkte geheimen komen boven water.
De cover:
De lichte cover waarop een jongetje is te zien met gesloten ogen. Op hem ligt een dode vogel. Een cover die zeker nieuwsgierigheid oproept.
Wat ik wel jammer vind, is dat er voor de titel Bloedbanden is gekozen. Er zijn al tientallen boeken met deze titel.
Mijn leeservaring:
Met een eenvoudige, maar prettige schrijfstijl laat Bettie ons in de eerste hoofdstukken kennismaken met de personages. Sofia en Marnix, Anton en zijn vrouw Esther van wie hij gescheiden leeft en Benno en Charlie die Anton heeft leren in de afkickkliniek.
De onderlinge banden worden duidelijk beschreven zodat het niet moeilijk is om de personages een plek in het verhaal te geven.
Dan wordt het zoontje van Sofia en Marnix, Victor ontvoerd.
Vanaf dat moment begon ook mijn ergernis. Sofia blijft lijdzaam afwachten tot Marnix tot enige actie overgaat. Naar mijn mening zou een moeder als een leeuwin vechten om haar kind terug te krijgen. Marnix wil zijn leventje gewoon voortzetten en het lijkt wel of de ontvoering hem totaal niet raakt.
Uiteindelijk komt er bericht van de ontvoerders. Ze eisen een flink bedrag.
De geheimen die Marnix met zich meedraagt, komen boven water en alweer slikt Sofia alles wat hij haar vertelt.
Ook de rol van Anton in het verhaal blijft soft en ongeloofwaardig. Zonder dat hij het wil, wordt hij betrokken bij de ontvoering en als een mak lam doet hij alles wat de ontvoerders van hem eisen.
Vooral omdat Bettie teveel vertelt, is er weinig tot geen sprake van een thriller, zelfs niet van een misdaadroman. De lezer wordt niet uitgedaagd om mee te puzzelen. Het was mij binnen de vijftig pagina’s al duidelijk hoe het plot in elkaar zat.
Mijn waardering voor dit boek is 2,5*
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Karin Hazendonk
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
