Werkelijkheid, verbeelding of totale verwarring?

Ruis, het vervolg op Het vervloekte huis, wilde ik graag lezen. Ik was heel benieuwd hoe het verder zou gaan met Mikayla.
Het boek bestaat uit drie delen. In de eerste twee boekdelen, speelt verwarring een grote rol. Het is voor de lezer niet duidelijk of de gebeurtenissen werkelijkheid zijn of alleen in de verbeelding van Mikayla waarheid zijn.
Pas in het derde boekdeel wordt duidelijker waarover het verhaal werkelijk gaat en blijkt het gevoel van Mikayla juist te zijn. Daarentegen blijft het moeilijk te doorgronden wat zich er in het ziekenhuis afspeelt.

Ondanks de prettige schrijfstijl van Lydia vond ik het boek niet echt spannend. Een aantal moorden en een gruwelijke scene maken van dit boek geen spannende thriller. Mikayla en ook de andere personages blijven vrij oppervlakkig en de gebeurtenissen gaan regelmatig in de herhaling.
Het uitgangspunt van het verhaal is goed, maar dat wordt helaas teniet gedaan door de verwarring die je als lezer ervaart: werkelijkheid of verbeelding? Het is net iets te veel van het goede.