Ja hoor, weer mijn ding!

Op de cover staat Psychologische thriller en daar is dan ook geen woord aan gelogen. Mij zie je niet blinkt uit in het neerzetten van de personages en het karakter ‘Ik’ laat me vanaf de eerste letter niet meer los. Wat een geweldig en beladen intro en naast de vraag wie ze is word je heen en weer geslingerd in wat ze met je weet te doen. Zó bedorven en toch ook sympathie op te weten wekken. Ze intrigeert tot en met, spreekt je af en toe letterlijk toe waardoor ze me ook op de lachspieren weet te werken. Al met al is het één van de leukste engerds die ik onlangs in een boek tegenkwam. Want eng, dat is ze.

Jeantine staat ook als een huis en als personage heb ik daar dan juist weer minder gevoel bij. Ik heb begrip maar denk tevens, daar mankeert ook zeker wel wat aan. De ‘normaalste’ weet eigenlijk het minst indruk te maken. Zo bizar en juist ook tof wanneer een boek dat met je doet. Het is bijzonder hoe het thema moederschap van totaal verschillende kanten belicht wordt. Met als overeenkomst dat ellende en verdriet bij dit gegeven op heel verschillende wijze de boventoon voeren. Het is maar net wat je er mee doet en geloof me, er wordt me een partij veel mee gedaan en dan uiteraard op zo’n wijze die je de tenen regelmatig laat opkrullen.

Mij zie je niet staat in die zin dan ook niet strak van directe spanning, dit zit door middel van zware onderwerpen en gevoelens onderhuids ingevreten. Wanneer dan het doek valt, volgt daar ook het gruwelijke einde. Dat je vervolgens met gruwelijk dan helemaal vrede hebt, hoe gaaf is dat dan weer?

Conclusie:

Schrijfstijl: 4

Spanning: 3

Psychologie: 4.5

Leesplezier: 4

Plot: 4

Originaliteit: 4

Vier sterren voor Mij zie je niet.

Karin Meinen - Samenlezenisleuker