Vind je geluk!

Zoektocht naar het paradijs.
Arita Baaijens is op zoek naar het legendarische Shambhala, een mythisch koninkrijk waar mensen voorbeeldig leven en heel oud worden. Volgens de overlevering is de toegang tot het utopische oord te vinden in het Altajgebergte in Siberië. Het zou gaan om een verborgen vallei omringd door ijzige bergreuzen. Het geloof in een paradijs op aarde is al heel oud, misschien wel zo oud als het scheppingsverhaal. Boeddhisten noemen hun paradijs Shambhala en het vinden ervan staat gelijk aan het bereiken van de hoogste staat van spirituele ontwikkeling. De auteur had haar paradijs gevonden in de woestijn en trok er jarenlang rond met kamelen, tot op een dag de betovering voorbij was. Gedurende een periode van twintig jaar is de auteur te paard door de woestijn getrokken.
Na een persoonlijke crisis trok Arita Baaijens te paard door de woestijn. In die zandzee zag en rook Arita beter, at minder en droomde veel. Zij moest Nicholas Roerich achterna, deze was geïnteresseerd in de waarneming van het derde oog, hij zocht naar de spirituele essentie van het landschap. Arita is vastbesloten Nicholas Roerich achterna te gaan om Shambhala te vinden. Zij is van mening hoe onmogelijker de uitdaging, hoe groter de kans dat in haar opnieuw een heilig vuur ontbrandt.
De wetenschap is haar bijbel en zij vaart blind op natuurkundigen die de wereld en haar verschijnselen verklaren. De grens tussen weten en geloven is veel vager dan we soms hebben willen toegeven. Arita komt tot inkeer, zij zoekt het paradijs niet langer uit wanhoop, maar uit nieuwsgierigheid en dat maakt alle verschil.
De mens moet zijn geluk op aarde vinden en waar kan dat beter dan in de Altaj, een woord dat tegelijkertijd goud, moeder, god en hemel betekent.
Arita wilde te paard het gehele Altajgebergte omcirkelen en de route voerde door gevoelige grenszones van vier machtige landen die het Altajgebergte met elkaar delen, Kazachstan, China, Mongolië en Rusland. Onderweg zou Arita een experiment uitvoeren en topografische gegevens koppelen aan gemoedstoestanden om te achterhalen of en hoe landschap en geest elkaar beïnvloeden. Dat sommige plekken een opstapje kunnen bieden naar andere vormen van bewustzijn lijkt Arita te ver gezocht, toch wil zij deze aanname testen tijdens de omcirkeling van het Altajgebergte.
Het paradijs zoeken gaat over een gemis, een verlangen naar iets wat de mens ooit bezat en is kwijtgeraakt. Dat geldt ook voor Arita Baaijens.
Arita Baaijens en Wayne Poulsen beginnen de expeditie in Kazachstan op 18 juni. Arita berijdt haar paard Ryzjka. De Altaj doet denken aan een brandkast met duizend verschillende vakjes met in elk daarvan een kostbaar sieraad, een zeldzame orchidee, lelieachtige of vetplant.
Shambhala is een mythische plek waar vuur, aarde en water samenkomen. Het is een schemergebied ergens tussen hemel en aarde. Een bergpas overgaan blijft voor Arita een wonderlijke ervaring, de scheiding tussen twee stroomdalen markeert een overgang naar een nieuwe wereld, de reiziger maakt een verse start, letterlijk en figuurlijk. Onbevangenheid is waar deze reis om zou moeten draaien, maar afgaande op de vele rode lijnen op de Shambhala-schatkaart komt daar niet veel van terecht. De natuur in de Altaj is doortrokken van levenskracht, zeggen herders en sjamanen in Siberië, iets daarvan moet voelbaar zijn in de afgelegen Berelvallei, de Scyten geloofden in een bezielde natuur en ze kozen deze plaats welbewust als meest geschikte locatie voor een necropolis, maar Arita kan het geheim van deze plek niet achterhalen.
Onderweg pakt Arita af en toe een wenslintje waarop vrienden een wens of vraag beschreven, de tekst lezen en haar reactie noteren, waarna zij haar reactie achterlaat in de Altaj, wapperend aan een boomtak, struikje of graspol. Vraag op lint: Hoe ruikt en smaakt en proeft het paradijs?
Het is spannend reizen door China, door een gebied dat zo lang hermetisch afgesloten is geweest.
Wayne heeft in China zijn zinnen gezet op het verboden meer, het Witte Meer, waar niemand mag komen. Op een besneeuwde col in China, lukt het Wayne van Arita een foto te maken waarop een intens blije vrouw te zien is, die voor het eerst voluit lacht omdat ze begint te vermoeden waar ze
naar zoekt. De kunst is te leven op de rand van het mysterie, waar vragen niet op antwoorden wachten, maar richting geven aan de zoektocht die nooit ten einde komt. Ondanks haar wetenschappelijke achtergrond raken de schitterende en overweldigende natuur, de folklore en de bijzondere bewoners Arita diep. Arita schrijft zo levensecht dat het lijkt alsof je zelf de tocht persoonlijk beleeft. Zoektocht naar het paradijs, een echte aanrader.