Ongeloofwaardige maar vlot vertelde thriller

Ik heb een dubbel gevoel bij dit boek. Positief is dat het een vlot geschreven thriller is. Een boek waar je doorheen vliegt. Het verhaal op zich is boeiend, maar niet erg goed uitgewerkt. Er valt nogal wat op aan te merken en er zijn er nogal wat zaken die het plezier bederven.

Neem nou de mannen in dit boek. Zonder uitzondering zijn ze bijzonder onsympathiek. De oplichter is een slechterik, da's logisch, maar het is ook nog eens een sul. Maar ook de andere mannen zijn vrijwel altijd morsige onsympathiekelingen.

Van de arrogante kunsthandelaar tot de als zeer morsig omschreven vettige trucker die zijn zwarte tand in een vettig broodje zet tot een Zwitserse bankemployee die als zeer slappe lul, met schilfers in zijn wimpers, wordt neergezet tot een groepje Polen (dronken hoerenlopers), tot een gemene crimineel die de sullige afperser blijft achtervolgen. De enige politieagent in het boek is een luie zakenwasser, gelukkig heeft ie echter nog een vrouwelijke collega.
Kortom, elke man is lui, morsig, onsympathiek, vies, sullig of hoerenloper of een combinatie van die eigenschappen.
Ik kreeg de indruk dat de schrijfster net door haar man ingeruild was voor een jonge blom, er zit nogal wat frustratie naar de man in het algemeen in dit boek.

Nee, dan de vrouwen, okay, de één is een zweefteef, de ander een verlopen fotomodel met korsakov, maar ze zijn in tegenstelling tot de mannen in elk geval de goedheid zelve, allemaal. Vergelijk de advocate met de politieagent en je weet, alle mannen zijn klootzakken, lang leve de vrouw!

Sowieso blijven vrijwel alle personages papieren karikaturen.
Komt nog eens bij dat het bij tijd en wijle wel wat erg ongeloofwaardig is. Identiteitsdiefstal lijdt meestal tot een lange en frustrerende zaak, hier is het in een zucht en een scheet allemaal weer opgelost. Vervolgens wordt zuslief ontvoerd, hoe grote zus en dochter dit oppakken is zo mogelijk nog ongeloofwaardiger. Een overduidelijke amateuristische sul van een crimineel boezemt met vrijwel niks zoveel angst in dat de dames nooit ook maar overwegen dit aan de politie over te laten. Die het gezien de onnozele aanpak van de ontvoerder in no time opgelost hadden.

Dan zijn er nog wat Polen die de slechterik wat geld lenen en hem gelijk de volgende keer dat ze hem zien halfdood slaan. Voor een bedrag van hooguit 5 tientjes. Yeah right.

Twee ton ophalen bij de bank in Zwitserland? Even een probleem, tot de nuffige zweefteef iets zegt in de trant van "luister mannetje, hier met dat geld, NU! ONMIDDELLIJK!" En klaar is Truus, het geld zit in de pocket. En als ze het geld in een restaurant laten staan worden ze alleen even door een hooghartige (uiteraard onsympathieke mannelijke) bewaker vermanend toegesproken.

De verhaallijn over het weeshuis waarin rijke zus en haar overleden man hun geld hadden gestopt en waar iets niet leek te kloppen wordt aan het eind bovendien snel even afgeraffeld.


En zo zijn er nog wel wat kritische kanttekeningen te plaatsen. Maar wie daar niet op let of zich daar niet druk om maakt zal een vlotte thriller die flink doordendert en voor genoeg vertier zorgt aan dit boek hebben. Ik heb me er ondanks alles wel mee vermaakt, maar zal niet gauw weer een boek van Trudi Rijks gaan lezen.