Natuurgetrouwe weergave van de 60 th's

Ik zelf ben geboren rondom de tijd waarop deze roman een goede inkijk geeft hoe dat was om in die tijd te leven. Mijn kinderen werden in de tachtiger jaren geboren en weten niet beter dan dat wat normaal gevonden wordt nu in de 21e eeuw. Je moet keuzes maken en daarop word je door de maatschappij keihard afgerekend. Toen was er een standaardnorm, waarop je je gedrag moest afstemmen. "Hoe heurt het". Heel benauwend vaak. De enige constante die nu bestaat is 'tijd', vertelt de hoofdpersoon, die in tegenstelling tot Dijk wel met zijn tijd is meegegaan. Van den Brink noemde deze normsverandering in Dijk 'vanzelfsprekend'. Dat 'vanzelfsprekende' kon in de jaren zestig nog geijkt en voorgeschreven worden om 'de eerlijkheid te bevorderen'. Dat gezegd hebbende in de roman vond ik ook zo grappig. Want wij vinden het nu heel gewoon dat je de vernieuwing niet tegen kunt houden, in dit informatietijdperk, en het is eerlijk dat ieder zijn eigen weg mag gaan. Ieder zijn eigen normen en waarden, maar wel duidelijk met de ander communiceren waarvoor je staat. Dat is het nieuwe 'eerlijk': individuele zelfontplooiing en levenslange groei. Natuurfysica (natuurwetten) verwordt kwantumfysica. Niets ligt meer vast zoals het voor WO II was. Zelfs je biografie lag vast in een standaard! De vrouw van de verteller stopte ook met werken toen ze trouwde. Als je een beetje wil weten over deze cultuuromslag dan is dit een heel leuk boek om te lezen.