Rust en werk lopen voortaan hand in hand

Dit boek verkent het fenomeen rust en toont aan dat dit de oorzaak is van kunnen werken en niet een gevolg. Zonder voldoende uitgerust te zijn krijg je niets écht voor elkaar. Het is zo logisch dat we het niet meer zo gemakkelijk kunnen inzien. Werk is de boventoon gaan voeren in ons leven alsof we allemaal zonder uitstel naar de kers op de taart willen grijpen. Zonder de taart ‘rust’ geen kers.
Niet zozeer volgt rust ná het werk, begrijp je als het eenmaal door hebt, maar het is eerder andersom, je rust vóór en tussendoor het werken. Het een kan niet zonder het ander. Werk dat voortvloeit uit samenwerking van de bewuste en onbewuste geest leidt automatisch tot creativiteit, het pure authentieke werk om het zo maar eens te stellen. Na het lezen van dit boek ben je blij met vermogens als ‘default netwerk’ en ‘mindwandering’ (wist jij dat je die had?!). En weet je eindelijk eens hoe je deze onbewuste vermogens voor jou aan het werk kunt zetten, terwijl jij je bewuste geest bezig houdt met boeiende ledigheid als wandelen, sporten of andere hobby’s.

De wetenschapper Pang neemt de tijd om het fenomeen rust eens flink af te stoffen en daarna langs de maatstaf van gedegen wetenschap en de biografieën van bekende succesvolle mensen te leggen. Dat doet hij binnen het kader van de inleiding en deel 1 met ondertitel: het stimuleren van creativiteit. Rust wordt op deze manier steeds interessanter en meer logisch om zelf als vaardigheid bewust aan te leren en toe te passen. Gaandeweg krijg je een idee dat rust niet alleen Zen-zijn betekent of nietsdoen, maar dat de meest effectieve rust actief én heel persoonlijk is. De kneepjes van het vak ‘rust in uitvoering’ doet Pang heel onderhoudend uit de doeken in korte hoofdstukken over: (werk niet meer dan) vier uren (per dag), ochtendroutine, wandelen, korte slaapjes, stoppen en slapen. Vergis je niet, dit is geen eenvoudig boek als je niet gewend bent om de feitjes van zijn pleidooi uit onderzoeksverslagen te moeten halen. Voor mij als pedagoge was het weer eens heerlijk en geest opfrissend leesvoer.

In deel 2 verkent Pang de mogelijkheden om de door rust opgewekte creativiteit in stand te houden. Weer interessante hoofdstukken volgen over: herstel, lichaamsbeweging, diepgaand spel, sabbaticals. Steeds beter begin je te beseffen hoe onze creativiteit voor ons kan werken in plaats van overwerkt uitgeput neervallen en de eindstreep van onze potentie niet redden.

Heb je geen zin om in de stemming van rust als vaardigheid te komen en jezelf door het hele boek heen te werken dan kan je ook genoegen nemen met het slothoofdstuk over: het rustgevende leven. Daar zet hij al zijn argumenten nog eens netjes achter elkaar en je bent gek als je Pang zijn adviezen niet zou willen opvolgen. Hoe sluit je nu als auteur zo’n pleidooi af? Ik heb het voor jullie opgezocht:
“Als we rust zien als gelijkwaardig aan werk en rust erkennen als een speelplaats voor de creatieve geest en een springplank voor nieuwe ideeën, en als een activiteit die we kunnen oefenen en verbeteren, verheffen we rust tot iets wat ons kalmte kan brengen in ons dagelijks leven, ons leven ordelijk houdt, ons meer tijd kan geven en ons kan helpen om meer gedaan te krijgen terwijl we minder hard werken. Lubbock had gelijk. Rust is geen nutteloos tijdverdrijf.”