Zie de oorlog door de ogen van een Duitse soldaat.

Ik heb al veel boeken van Perry Pierik (en soms in samenwerking met een andere auteur) gelezen.

Je krijgt een heel andere kant van de oorlog te zien. Het zijn meestal de geallieerden die de hoofdrol spelen in een boek. Nu zijn de rollen omgedraaid en interviewen Perry en Marcel: Karl Ullrich. In de zomer van 1990 komen zij in de woonplaats van deze commandant terecht. Ze vragen hem of ze hem mogen interviewen en hij zegt ja. Als Ullrich eenmaal op de praatstoel zit, kom je zijn kant van de oorlog te weten. Hij praat over Hitler en zijn ontmoetingen met kopstukken uit de Nazi-wereld, bijvoorbeeld: Himmler.

Hij woont in het mooie Bad Reichenhall, vlakbij de berg waar het Adelaarsnest van Hitler lag en Berchtesgaden. Van deze stad uit het Nazi imperium is weinig meer over.

Je leert Ullrich kennen in dit boek, het is vrij persoonlijk. Hij praat over zijn jonge jaren en zijn baantjes en hoe hij bij de waffen-SS terecht kwam. De divisies Totenkopf en Wiking van de Waffen-SS komen ook uitgebreid aan bod.

Hij heeft ook veel mannen verloren in de oorlog. Ze vragen hem ook naar de Jodenvervolging. Dat vond ik echt gedurfd. Maar hij geeft antwoord. Hij is het met een aantal dingen niet eens en dan vooral de cijfers.

Hij heeft vooral veel gevochten aan het Oostfront. Blubber, bagger en kou zaten hem meer dan eens dwars.

Deze man komt heel normaal en menselijk over en het is echt een persoonlijk verhaal. Maar nu eens door de ogen van een Duitse soldaat. Ik heb nog nooit een boek gelezen vanuit dit oogpunt en vond het dan ook zeer bijzonder. Hij komt niet over als een monster. Hij wilde overleven en zijn land stond altijd voorop.

De vele foto’s geven gezichten aan/en inkijk op zijn verhaal. Achterin het boek staat nog een levensloop. Dit is echt een aanvulling op de geschiedenis.

Ik vond het vooral erg dapper dat de auteurs op hem af zijn gestapt! Maar het is een oude man nu. Of hij spijt heeft van zijn aandeel in de oorlog? Ik denk het niet. Hij is echt een trotse Duitser en wou zijn land beter en sterker maken. Van de Jodenvervolging wist hij, ten tijde dat hij vocht in de oorlog, niets af. Dit vind ik zelf altijd moeilijk te verkroppen. Ik kan dat niet geloven. Hooggeplaatste nazi’s in het leger, moeten er van geweten hebben. Maar als je aan het front vocht, kreeg je die informatie misschien niet? Het blijft zo: Geloof je ze of niet? Deze man verteld zo openhartig en zegt eerlijk wat hij denkt. Hij geeft veel dingen toe. Draait er niet om heen. Het voelt aan als de waarheid. Maar dat hij van de Jodenvervolging niets afwist, dat kan ik niet geloven. Daar worstel ik een beetje mee. Dit verhaal maakt een hoop los in je!

Dit is een compleet verhaal en geeft echt een goed zicht door de ogen van de “andere’ kant van de tweede wereld oorlog. Ik geef het 4****