Dit is hopelijk niet de toekomst!

Zou jij in Syntopia willen wonen? Alles gaat er automatisch. En dan bedoel ik echt alles….. Je hoeft maar te roepen en Syntopia regelt je eten, je tv, je douche, je auto, het licht en zelf hoef je weinig meer te doen. Het lijkt je op het eerste gezicht heerlijk toch? Timo zou er ook graag willen wonen, het lijkt hem geweldig. Zijn klasgenootje Robin woont er, op de bovenste verdieping. Hij is jaloers op haar en als ze hem een rondleiding geeft, begint hij zich af te vragen hoe de computer alles regelt. Ook Robin hoort snachts vreemde geluiden. Ze wil graag in het controlecentrum kijken, maar dat is verboden terrein. Samen met Timo en zijn maatje Milan besluiten ze om op onderzoek uit te gaan. Maar wat ze vinden…. Dat stuit hun tegen de borst. Dit kan niet waar zijn toch?

Deze Dystopische wereld zet je aan het denken. Willen we echt dat technologie voor ons gaat denken en doen? En staan we achter dingen zoals klonen en knoeien met genen? Dit zou zomaar de toekomst kunnen worden. En dat vind ik hoogstpersoonlijk een heel eng idee!

Het boek leest als een speer en het is spannend van af het begin. Een pageturner. Het enige minpuntje vond ik dat de mensen die in Syntopia wonen, wel erg goed van vertrouwen zijn. Dat ze niet aan het addertje onder het gras denken? Er staan dag en nacht camera’s op je gericht en als je iets fout doet word je op het matje geroepen.

Het plot is heel erg origineel en zit goed in elkaar. Je blijft je maar afvragen: als je eenmaal ingescand bent, kom je er dan nog uit? Of zit je voor altijd vast.
Het einde is ook origineel en ik zag het niet aankomen. Dat vond ik heerlijk verrassend! Ik hoop maar dat als het de werkelijkheid gaat worden in de toekomst, dat mijn familie het niet zal vertrouwen. Daar grijp ik me maar aan vast! Het geeft mij echt de kriebels. 4****