'Ik denk echt dat ik gewoon niet zo goed in mensen ben’ (Lise)

In Lefbek vertelt Anke Laterveer het verhaal van Lise. Lise probeert zich in haar jeugd voortdurend aan te passen bij haar ouders, vriendinnen op school en andere mensen om haar heen, maar voor haar gevoel gaat dat niet zo goed. Ze voelt zich altijd anders. In haar streven erbij te horen, laat ze anderen soms ver over haar grenzen gaan.

Het boek is vlot geschreven met een humoristische toon. Korte zinnen geven snelheid aan het verhaal. Lise maakt heftige dingen mee in haar jeugd, mede door haar wens om ‘erbij te horen’, en dat wordt op haast terloopse wijze beschreven. Dit brengt bij de lezer een schokeffect teweeg “lees ik dit echt?”

Je zou Lefbek kunnen zien als een ‘coming of age’ verhaal, het leven van Lise. Het begint bij haar jeugd, die niet makkelijk en gelukkig is en eindigt bij een volwassen Lise, getekend en gegroeid door de ervaringen in haar leven.

Lefbek is een gedurfd debuut, die smaakt naar meer. Door de manier van schrijven, doet het autobiografisch aan, maar dat blijkt het niet te zijn.

Eind dit jaar komt er een nieuw boek van Anke uit. Ik verheug me er nu al op.