Hoe ver gaan we in de toekomst met onze gen-techniek?

Het is het jaar 2045. Romy Bell leidt een internationale organisatie die toeziet op het ethische kader bij medische ontwikkelingen bij genen. Baby’s op maat zijn mogelijk, maar tot een bepaalde hoogte toegestaan. Wanneer er wetenschappers blijken te overlijden aan ‘virussen op maat’ moet Romy met haar team op zoek naar de daders.

Dit is het tweede boek met Romy in de hoofdrol. Gelijk in het begin van het boek merk ik dat ik informatie mis. Het blijft niet hinderlijk, maar voor het boek is het wel prettig als je begint bij het eerste deel. Er wordt vaak naar de gebeurtenissen in ‘Eternal’ verwezen.

Het boek wordt geschreven vanuit verschillende personen. Gedurende het boek kom je er al achter wie één van de daders is, de identiteit van de ander blijft nog in het duister. Hier volgen nog wat onverwachte ontwikkelingen, die terugvoeren naar ons recente verleden. Mooi om zoiets mee te laten spelen en te laten zien wat eventuele gevolgen in de toekomst kunnen zijn.

Het boek leest makkelijk. Ik zat er snel in. Dat het zich over 20 jaar afspeelt, is niet aan heel veel zaken te merken. Computers werken nog zoals we dat kennen en ook heeft Groot Brittannië nog steeds een Queen, zo begreep ik. Reizen tussen Londen en Parijs gaat sneller en makkelijker dan nu, maar verder reist iedereen nog gewoon met een auto. Dat maakt voor mij dat het net zo goed over 5 jaar kan afspelen. Er is weinig met technologische ontwikkelingen gedaan, behalve dan in de gen-technologie. Daarvan kan ik niet zeggen of het veel verder ontwikkeld is, dan wat er nu kan. Voor mijn gevoel blijft er hier iets liggen op het vlak van de verbeelding.

Al met al een fijn boek, dat zich afspeelt in twee weken tijd. Gebeurtenissen gaan dus redelijk snel. En een verhaal, dat je wat ongerust kan maken over de technische ontwikkelingen van de toekomst.