Niet mijn soort boek

"Wattek en Wente is een hilarische en tegelijkertijd grimmige roman die zich in de nabije toekomst afspeelt. Het is een verhaal over jongeren en verzet, prille liefde en opstandigheid in een wereld zonder franje. Hier wordt de strijd om opvolging en de macht zonder compassie gestreden."

Ik begon dit boek nieuwsgierig en enthousiast te lezen. Hilarisch en grimmig, dat moest wat zijn. Helaas is mijn humor niet gelijk aan dat van degene die de flaptekst schreef, kennelijk. Ik heb niets hilarisch in het boek gevonden.

Wat wel?
Grof, provocerend en denigrerend taalgebruik. Normaal kan ik wel wat hebben, maar ik werd hier naar van.

Het verhaal begint interessant. Er zijn twee jonge mensen, die niet in het nieuw ontworpen regime passen. Twee buitenbeentjes, waar gaat dat heen? Er is interesse, van de buitenbeetjes voor elkaar en van mij voor de buitenbeentjes en het verhaal.

Gaandeweg lijkt het verhaal op de tweede plaats te komen. Een kader,, waar de schrijver z'n frustraties in kwijt kan. Frustraties over regelgeving binnen een gemeenschap en voor de boeren.

Waarom las ik het verhaal uit? Omdat ik nieuwsgierig was, waar het heen ging. Of het nog ergens heenging. En omdat ik het boek gratis kreeg van Hebban en ik vond dat ik het een kans moest geven. Nadat ik het uit had. vroeg ik me nog steeds af waar het heen ging en waarom dit verhaal zó gebracht moest worden.

Er is een thema, er is een les en misschien is het voor sommige mensen hilarisch. Ik behoor niet tot die mensen.