Een romantisch heldenverhaal

Patroclus wordt als jonge jongen door zijn vader verstoten, vanwege een vermeende misdaad. Hij gaat wonen bij de vader van Achilles, die tegen een vergoeding meerdere jongens opneemt. Patroclus valt niet op en blinkt niet uit. Hij probeert zoveel mogelijk onzichtbaar te zijn maar Achilles ziet hem neemt hem onder zijn hoede.

Het verhaal van Achilles, zijn deelname aan de Trojaanse oorlog, is geschiedenis, die bij de meeste mensen wel bekend is. Dit boek laat dit verhaal zien door de ogen van Patroclus, die een warme vriendschap ontwikkelt met Achilles. Samen groeien ze op, samen leren ze zich te bekwamen in de kunst van vechten en muziek. Samen trekken ze uiteindelijk ten strijde.

Ik kende het verhaal van Achilles niet echt. Natuurlijk had ik wel van de Trojaanse oorlog gehoord, en vooral dat deel met het paard, maar ik wist niet precies wat eraan vooraf ging. Dit boek verhaalt in romantische zin over het leven bij de oude Grieken. Het verraste me door de uitgesproken romanvorm, waarin het verhaal gegoten is. Ik had meer een heldenepos verwacht. Maar juist door deze vorm, maak je op een andere manier kennis met het leven uit die tijd. De verwachtingen, die er waren voor strijders, krijgers, kinderen van goden. De invloed die de goden hadden op de dagelijkse gang van zaken, volgens de verhalen uit die tijd. Soms was het verhaal wat te romantisch voor mijn smaak.

Het verhaal heeft bij mij zeker de intentie gewekt om meer van dit soort verhalen te lezen. Misschien zelfs de Ilias en Odyssee.