Wat een debuut!

Het boek start met een proloog waar het lichaam van een meisje gevonden wordt, dat belooft wat! Het duurt wel even voordat je ontdekt wie dit is….

Het ene hoofdstuk speelt zich af in 1986 en het volgende hoofdstuk in 2016. Je volgt een vriendengroep van 4 jongens en 1 meisje, in 1986 zijn zij 12 jaar oud. De hoofdpersoon is Ed, hij is later leraar geworden, leeft een beetje terug getrokken en heeft een droge humor wat het boek lekker licht maakt.
Ed is in 1986 getuige van een ernstig kermisongeluk waar een meisje zwaar gewond bij raakt. Hij is samen met een man, meneer Halloran, als eerste bij het meisje en ze blijven bij haar tot er hulp komt. Uiteraard maakt dit enorme indruk op Ed. Ed blijft in contact met deze meneer Halloran en deze vertelt hem een keer over hoe hij vroeger stoepkrijt gebruikte om geheime boodschappen aan zijn vriendjes door te geven. Ed en zijn groepje gaan ook met stoepkrijt aan de slag, en tekenen ze eerst alleen nog onschuldige poppetjes – krijtmannetjes- later hebben deze een soort geheime code om elkaar zo boodschappen door te geven. Gedurende het verhaal lijken deze krijtmannetjes een eigen leven te gaan leiden, zij zorgen ervoor dat Ed in een vervelende situatie terecht komt en ze wijzen ook de weg naar het lichaam van het dode meisje. Heel verwarrend allemaal, want het is niet duidelijk wie ze op die momenten getekend heeft.
Laten we zeggen dat 1986 een heel bijzonder jaar is geweest met ongelukken (?), mishandelingen, een zwangerschap, een abortuskliniek, een moord en een zelfmoord. Best veel om mee te maken voor kinderen van een jaar of 12 en op een of andere manier zijn daar altijd weer die krijtmannetjes, ze duiken zelfs op in de dromen van Ed.
In 2016, 30 jaar later, krijgt iedereen uit de vriendengroep een brief in de bus met daarin een getekend krijtmannetje. Ed wordt er een beetje onrustig van, waarom komt er na 30 jaar ineens weer een krijtmannetje opduiken, wie zou daar verantwoordelijk voor zijn en waarom? Daarbij zit Ed nog met veel vragen over wat er destijds nou eigenlijk allemaal precies gebeurd is, ze waren nog zo jong en hebben niet alles begrepen. Hij besluit dat zijn vragen nu maar eens beantwoord moeten worden en dan blijkt dat dingen en mensen niet altijd zijn wie ze lijken te zijn. Helaas heeft hij zelf ook het een en ander te verbergen…..
Gedurende het verhaal worden Ed zijn vragen wel op een of andere manier beantwoord en maar al te vaak zat het toch net even anders dan hij had gedacht. Gelukkig komt er op alle vragen en onduidelijkheden antwoord, al is het op de een-na-laatste pagina!

Goed verhaal, door de vele gebeurtenissen af en toe licht chaotisch maar altijd goed te volgen. Uiteindelijk een min of meer verrassende ontknoping en het einde is zelfs een beetje ontroerend!

Laten we uitkijken naar het volgende boek van C.J. Tudor!