indringend

Recensie: Weg van jou van Chris Staes
Achterflap: Claudine heeft uitgezaaide borstkanker en ze weet van bij de eerste diagnose dat de ziekte ongeneeslijk is. Het is een strijd die ze niet kan en niet zal winnen.

Hoe leef je dan verder met de dood in het lijf? Hoe ga je om met een fatale ziekte? Voor haar is het duidelijk: ze laat het leven primeren op de angst. Ze kiest voor authentieke en openhartige communicatie. Zowel met haar gezin als met haar collega’s en vrienden. Intussen blijft ze voluit van het leven genieten, tot in de laatste levensfase toe.

Weg van jou neemt je mee op een roetsjbaan van emoties via drie parallelle verhaallijnen: het verhaal van Claudine zelf, het verhaal van haar echtgenoot tijdens het uitputtende ziekteproces en de vrijmoedige commentaren en e-mails van familieleden en vrienden.

Dit boek gaat de harde realiteit van een laffe, genadeloze ziekte niet uit de weg, maar is vooral een ode aan de liefde, de vriendschap en het leven.

Daarom kan Weg van jou zwaar zieke mensen en hun familieleden inspireren en bemoedigen om met dit soort van levensbedreigende probleemsituaties om te gaan.

Chris Taes (°1955) studeerde taal- en letterkunde aan de Katholieke Universiteit te Leuven (KU Leuven) en werd leraar Engels-Nederlands aan het Sint-Albertuscollege-Haasrode. In 1992 werd hij er directeur. Hij is momenteel burgemeester van de gemeente Kortenberg en voorzitter van de provincieraad van Vlaams-Brabant.

Chris Taes huwde in 1985 met Claudine Loterman en beleefde met haar en hun twee dochters, Ellen en Karen, de gelukkigste jaren van zijn leven. Die verbondenheid werd alleen maar intenser en dieper toen bij zijn vrouw in september 2008 uitgezaaide borstkanker werd vastgesteld. Dit boek is een ultiem eerbetoon aan haar.

Uitgever: Schrijverspunt
ISBN: 9789462661714
Paperback: € 16,95
Mening van de recensent:
Ik ben blij dat ik het boek mag recenseren, waarvoor dank. Tegelijk vind ik het tot hiertoe een van de moeilijkste boeken om te recenseren. Het cover is mooi en past prima bij het verhaal. Ook de titel is goed gekozen bij het verhaal. De inhoud, het thema, is zo kwetsbaar, zo fragiel dat het bijna niet mogelijk is om daarover ook maar iets te zeggen. Het verhaal raakte me diep en maakte me triest en ik heb het enkele keren opzij gelegd omdat ik zat te huilen. Het is niet echt opbeurend. Ik weet ook niet of het mij zou bemoedigen als ik zelf een levensbedreigende ziekte had. Je weet als je het boek oppakt om te lezen, dat het een triest verhaal zal zijn.
Het verhaal is een eerbetoon aan Claudine, een heel mooi liefdesbetoon aan een moedige maar stervende vrouw. Het maakt duidelijk hoe er een goede communicatie kan gevoerd worden met de buitenwereld over wat er gebeurt in een gezin waar iemand doodziek is. Een communicatie die ook de outsiders helpt om beter om te gaan met de dingen die er gebeuren, zodat ze er beter deel kunnen van uitmaken.
De verhaallijn wordt afgewisseld met teksten van binnenkomende mails van vrienden en familie. Dat is een mooie afwisseling maar brengt weinig bij in het verhaal. Ik begrijp dat het er voor de schrijver bij hoort in zijn verwerking van het gebeuren, maar voor de lezer (ik spreek alleen voor mezelf) is het vaak een herhaling zonder extra inhoud. De schrijver heeft een goede pen en een schrijfstijl die aanspreekt.
Ik vond het een mooi ontroerend boek om te lezen. Een aanrader voor wie een boek zoekt over hoe je omgaat met een omgeving, en hoe je deze kan betrekken als je dit soort heftige zaken meemaakt in je gezin.
Viviane Gerits