mooi en indringend

boek : Drie dingen over Elsie
uitgever: uitgeverij Orlando
aantal pagina's:350
cover: heel eenvoudig een zwart/wit gezicht op een gele achtergrond. Voor mij mocht het iets fantasierijker en kleuriger. Enkel op het cover afgaande zou ik het boek niet opnemen in een winkel.

inhoud:
De 84- jarige Florence is gevallen in haar appartement in het bejaardentehuis. Daar ligt ze dan, wachtend tot er iemand komt, piekerend over een gruwelijk geheim uit het verleden dat aan het licht dreigt te komen. Als de charmante nieuwe bewoner namelijk is wie hij beweert te zijn, waarom lijkt hij dan als twee druppels water op de man die zestig jaar geleden is overleden.
Tijdens haar tijd wachtend tot iemand haar weer komt recht helpen, overdenkt ze haar leven en de dingen die haar bezig houden. Ze probeert zich dingen te herinneren. En herinneringen overspoelen haar, gewilde en ongewilde, tot ze zich ook die dingen herinnert die ze eigenlijk niet echt wilde weten.

Het is een verhaal vol begrip vol mededogen en respectvol en liefdevol geschreven. Een roman die schrijnt, die je raakt waar je niet wil geraakt worden en af en toe pijnlijk is om te lezen. Dementie staat centraal en daarbij het gevecht om doorheen de dementie herinneringen toe te laten en dingen uit het verleden alsnog proberen een plek te geven.

De schrijfstijl is supermooi, het verhaal is mooi in elkaar verweven en houdt enkele verrassingen in petto tot het laatst.
Het doet me denken aan de schrijfstijl en de wereld van Agatha Christie, mensen samen levend in een pension tijdens hun oude dag en de gedetailleerde beschrijving van alle kleine dingen die er echt toe doen als je wereld kleiner wordt. De kunst om een sfeer weer te geven binnen die wereld in het home en in het leven met dementie is iets waarin de schrijfster Joanna Cannon onwaarschijnlijk goed in slaagt. Kortom een indringend boek om te lezen. Als je al kennis maakte met dementie in je familie, is dit pijnlijk herkenbaar.
Een mooie roman!
Voor mij vier sterren waard