“De nachtbuffel zal nu van jou dromen”

stond er op het briefje dat Manuel ontvangt na de zelfmoord van zijn bloedvriend Gregorio. Vanuit zijn urn en zijn as zat Gregorio weer achter me aan (…) het zat er dik in dat de dreigementen en codeboodschappen de een na de ander zouden blijven komen” – blz. 151.
Het blauwe silhouet van de Amerikaanse buffel die zij op hun linkerarm hadden laten tatoeëren met dezelfde naalden stond voor een pact van blind vertrouwen tussen hen beiden. “Maar hoe kon ik over trouw praten als ik in die tijd dagelijks met Tania (zijn vriendin) naar bed ging? En Gregorio het grootste deel van het jaar in psychiatrische inrichtingen zat opgesloten?” – blz. 21.

Deze informatie is ook op de binnenflap van het boek te vinden… Een cliffhanger?! Een reden voor mij om “Nachtbuffel” te gaan lezen was de onlangs in het Nederlands uitgegeven laatste roman van Guillermo Arriaga “De Ontembare” en waarvan ik op uitnodiging van Atlas Contact een live-leesclub hadden mogen meemaken met de schrijver himself! Daardoor ben ik eigenlijk fan geworden van Arriaga van wie ik daarvoor nog niet gehoord had, ook niet van zijn succesvolle films…

In “Nachtbuffel” maken we kennis met de drie hoofdpersonen die jongehondengedrag vertonen: egoïstisch, chaotisch, complex, hysterisch… Door de beschrijvingen heb ik weinig diepgang in hun karakters kunnen bespeuren. Ze komen oppervlakkig over, tonen weinig interesses en het zijn eigenlijk zelfs geen sympathieke jongeren. Studenten, waarschijnlijk vooraan in de twintig, ze wonen nog bij hun ouders en de tijd waarin het verhaal zich afspeelt is vermoedelijk de jaren tachtig. Pas aan het eind van het boek duikt er een mobiele telefoon op. In het hele boek wordt veel getelefoneerd en op expliciete seksscènes heeft de schrijver ook deze keer niet bezuinigd. Mexico-Stad is de “plaats delict”.

Het trio bestaat uit: Gregorio Valdès, schizofreen, wordt bezeten door o.a. oorwurmen en de nachtbuffel. Zelfverminking helpt niet en hij ziet uiteindelijk nog maar één uitweg: zelfmoord. De afwezige Gregorio is eigenlijk bijna op iedere bladzijde aanwezig. Hij is de spil. Door de herinneringen aan zijn leven maar vooral ook door zijn postume wraak via zijn handlanger uit de kliniek die hen en hun familieleden verenigt en uit elkaar drijft..
Tania Ramos Garcia is de officiële vriendin van Gregorio maar heeft al meer dan twee jaar een geheime relatie met Manuel in een motelkamer (Villalba 803) die zij per maand huurt. Beide jonge mannen houden zielsveel van haar, maar zij verdwijnt steeds en is niet te traceren op cruciale momenten. “Ik houd meer van je denkt”, zegt zij meermaals. Tegen beter weten in? Een egoïstisch, manipulatief klein krengetje dat een gevaarlijk dubbelspel speelt.
De verteller, de ik-persoon, is Manuel, geobsedeerd door Tania maar, zoals hij zelf zegt, “neukt” hij ook vaak met andere meisjes die hem eigenlijk niets doen. Bijvoorbeeld de zus van Gregorio en een medestudente… Tja… Een typische “macho”, maar in wezen is hij eigenlijk de enige die de wanhoop steeds nabij is en in zijn waanzin (die besmettelijk schijnt te zijn?) achterlijke en onherstelbare dingen uithaalt. Hij wordt teruggeworpen op zichzelf en beseft dat hij eigenlijk niets voorstelt. Gelukkig blijkt hij toch nog een paar echte vrienden te hebben.

Guillermo Arriaga hanteert ook in “Nachtbuffel” een eenvoudige schrijfstijl. Korte zinnen. Veel dialoog. Een eenvoudige plot. Met een paar overbodige hoofdstukken, beter gezegd, er zijn subplots die te veel bladzijden beslaan. Een voorbeeld is de moord op de jaguar. Zestig bladzijden. De oplossing is heel clichématig en zou zelfs misstaan in het thrillergenre.

Toch weet Arriaga met weinig woorden, herkenbare beelden op te roepen. Ook hier kunnen we spreken van een filmisch verhaal. Het verhaal blijft boeien ondanks de zwakke plot. Een compliment voor de schrijver!

De nachtbuffel staat symbool voor de waanzin als een van de thema’s. Daarnaast is de dood alom aanwezig. Zo ook vrouwen en seks. En voor Manuel geldt dat de nachtbuffel symbool staat voor een diepgaande reflectie over vriendschap…. !

“De waanzin kan angstaanjagender zijn dan de dood” – blz. 167