Ingewikkeld

Eerst en vooral: ik had nog nooit een boek over Hercule Poirot gelezen. Ik kende het personage enkel van naam. Ik kan dus geen vergelijking maken tussen de beroemde Agatha Christie en Sophie Hannah.

De cover van dit boek vind ik wel mooi. Nog niet de mooiste cover van dit jaar, maar het behoort wel tot de top. Het zwart en het goud matchen goed. Het roept bij mij ook een sfeer van "de jaren stillekens" op.

In deze nieuwe Poirot worden er 3 mensen vermoord in een luxueus hotel in Londen. Poirot en beginneling Catchpool onderzoeken de zaak, die in het begin gemakkelijk lijkt, maar eigenlijk toch wel ingewikkeld is.

Het verhaal heeft langere hoofdstukken. Elk hoofdstuk krijgt wel een titeltje mee. Dat titeltje heeft dan verband met de inhoud van het hoofdstuk.

De schrijfstijl is aangenaam om te lezen, maar vrij gedetailleerd. Dit maakt ook wel dat ik in de goede sfeer zat. Ik waande me in Londen in de jaren '20. Ik merk ook dat Sophie Hannah me in haar greep had. Ik wou gewoon verder lezen. Hoe zit het nu werkelijk in elkaar? Ik heb ook geen grote fouten ontdekt tegen de tijd. Het verhaal speelt zich af in 1929, dus een gsm in het verhaal zou uiteraard niet kloppen.

Daarentegen vond ik het verhaal heel ingewikkeld. Ik kon echt niet volgen en begrijp heel de zaak nog steeds niet goed. Ik kreeg echt hoofdpijn van het lezen, vooral op het einde. Mijn grijze hersencelletjes zullen niet zo goed ontwikkeld zijn als die van Poirot. ;-)

Dus het was best een goed verhaal. Het had me in zijn greep, maar ik eindigde met barstende hoofdpijn door het ingewikkelde verhaal.