Mager vervolg

Als het lijk van een mager tienermeisje gevonden wordt - naakt, met een pruik op, op een bed van veren, met een bloem in haar mond en om haar heen kaarsen in de vorm van een pentagram, als in een vooralsnog onduidelijke symboliek - moet het team van Holger Munch direct aan de bak. Niet alleen de omstandigheden zijn bizar, ook bij de lijkschouwing komt een vreemd detail tevoorschijn.
Snel is haar identiteit bekend en dit leidt naar een instelling voor jongeren met een forse rugzak waar zij deel van uitmaakt. Een niet al te makkelijke groep om het onderzoek te starten.
Als de link met het bed van veren door Mia gelegd wordt, een hacker een opzienbarend filmpje met het team deelt en vanuit het niets een zeer vreemde man zich ineens als dader meldt -te gemakkelijk zo vroeg in het onderzoek- ontvouwen zich steeds meer gebeurtenissen voor de lezer.
Miriam Munch, dochter van, laat haar leven een nieuwe wending nemen en wordt daarmee vervlochten met verwikkelingen die het verhaal nog in petto heeft.

Diversen leden van het team, met name de destructieve Mia Krüger, hebben bovendien nogal wat privé beslommeringen en trauma's hetgeen het verhaal extra dimensies geeft en je steeds even lostrekt van de misdaad om je in diverse personages te verdiepen. Het personage van Mia vervolgt waar het in Bjørks debuut “Ik reis alleen” begon. Zij is de exponent van de door haar geschiedenis getraumatiseerde persoonlijkheid hetgeen door dit verhaal de rode draad is.

Na zijn eersteling “Ik reis alleen” heeft Bjørk met De Doodsvogel weer en verhaal met bijzondere karakters en lugubere, weerzinwekkende aspecten geconstrueerd waarin veel verdachten opgevoerd worden, maar waar een duidelijk motief, strakke lijn en een sterk plot ontbreekt. Munch is in dit verhaal erg op de achtergrond en meer een karikatuur dan leider van het onderzoek en zijn andere personages niet altijd duidelijk uitgewerkt. Desalniettemin wel een lekker boek voor een paar luie vakantiedagen of zwoele zomeravonden.