'Vermakelijk, maar toch ook een paar minpuntjes.'

Amelia Carter erft een oud landhuis en stuit daar op een rusteloze geest, een tragisch verleden en geheimen die weigeren begraven te blijven.
Samen met vriendin Lucy graaft ze dieper naar het mysterie rondom de overleden Elisabeth en vervagen de grenzen tussen het heden en het verleden, tussen leven en dood.

We leren Amelia Carter kennen. Ze heeft een boekhandel, maar wil niet het standaard leven met kinderen en trouwen. Ze wil een leven doordrenkt met mysterie en betekenis. Wanneer ze een brief ontvangt waarin staat dat ze een landhuis heeft geërfd, twijfelt ze geen moment en gaat ze op pad. Eenmaal daar wacht Elisabeth haar, letterlijk, op en begint Amelia aan een zoektocht naar de waarheid. Wat is er met Elisabeth gebeurd?

Ik ben dol op spannende boeken en dit spooky verhaal klonk dan ook als iets voor mij. Hoewel ik er zeker van genoten heb, vond ik toch ook een aantal minpuntjes en dat vond ik erg jammer. Dit verhaal had zoveel potentie en naar mijn idee is dat niet helemaal naar voren gekomen.

In het begin moest ik er echt even inkomen.Het verhaal las voor mij niet vlot door het veelvuldige gebruik van metaforen. Na een tijdje werd dit erg storend. Gelukkig werd dit in het midden beter en kwam ik beter in het verhaal. Het bevat een vleugje mysterie en wanneer Lucy naar Amelia komt, begint het verhaal echt vaart te lopen. Toch had ik graag een echte zoektocht meegemaakt. De scènes dat ze iets bruikbaars vinden voelen erg vlot en gehaast. Ik had het mooier gevonden als we daar echt in meegenomen zouden worden en dat hierdoor de spanning ook wat meer opgebouwd zou worden.

Soms loopt het verhaal ook heel raar. Zo zijn ze eind hoofdstuk veertien opweg naar Elisabeths kamer met eten, maar zitten ze begin hoofdstuk vijftien in een kamer met broodjes, waardoor het lijkt alsof ze zich in de kamer van Elisabeth bevinden, maar vervolgens wordt er gezegd dat ze terug moeten naar Elisabeths kamer met wat eten om naar antwoorden te zoeken. Ik weet niet of dit een aparte sprong in de tijd is zonder dat dit duidelijk is, of een fout van de auteur.
Zoiets gebeurt verderop in het verhaal opnieuw. Lucy en Amelia zitten samen in de kamer wanneer Elisabeth verschijnt en tegen hen praat. Enkele regels verder is Amelia aan het bijkomen van het gesprek en komt Lucy binnen, terwijl zij eerder al aanwezig leek te zijn. Ook vraagt ze aan Amelia wat Elisabeth heeft gezegd… (blz. 175, 176). Ook hier vraag ik mij hetzelfde af.

Het verhaal is leuk, maar het valt soms ook veel in herhaling en daardoor leest het ook wat langdradig. Na een tijdje weet je het wel en is het lezen van dezelfde woorden erg storend.

Ik vind het lastig om te zeggen of ik dit boek zou aanraden. Ik heb van stukken zeker genoten en uiteindelijk was het wel vermakelijk. De waarheid die uiteindelijk werd ontrafeld, was interessant en de opbloeiende liefde tussen Lucy en Amelia was erg leuk.
Toch vond ik de herhalingen, metaforen en ‘foutjes’ erg storend en heel jammer.
Dus indien je die punten geen probleem vind, dan is het een aanrader.
‘De verloren ziel van Blackmoore Manor’ is een verhaal over verboden liefde, verraad en een zoektocht naar de waarheid om Elisabeths geest eindelijk rust te geven.