Waar alles begint en waar alles eindigt

Voor Boekvonnis De Bunker, een leesclub georganiseerd door Thrillerlezers, mocht ik ‘De Bunker’ van Hannah de Vries/Bob Dijkgraaf lezen.
De Bunker begint op dag 514. Een heel bijzonder begin onmiddellijk, omdat je als lezer met praktisch elke zin persoonlijk wordt aangesproken: de lezer zou alles weten, gezien en gehoord hebben op één ding na: de waarheid.
“Want jij, jij weet alles
Behalve de waarheid.”
En dan moet je wel het boek induiken op zoek naar die waarheid.
Het verhaal:
Politiek Nederland staat in rep en roer: leden van de Tweede Kamer worden één na één aan de schandpaal genageld door De Bunker.
Hannah de Vries, een journaliste die gebrand is op haar grote doorbraak, wordt zonder dat ze daar zelf een verklaring voor kan bedenken, verbindingspersoon tussen de geheimzinnige organisatie en de pers, en bij uitbreiding Nederland. Waarom? Wie of wat is De Bunker?
Het verhaal loopt over 571 dagen en is heel realistisch geschreven. Het realistische karakter van het verhaal wordt versterkt door het feit dat de schrijfster Hannah de Vries in het verhaal zelf de rol van journaliste op zich neemt en dus de schrijfster wordt die schrijft in het verhaal: de lezer krijgt de feiten gepresenteerd als keek hij naar het journaal. De nieuwsberichten, de reacties van politici, de interviews en transcripties van interviews maken het verhaal waarachtig.
‘De Bunker’ presenteert zich hoofdzakelijk vanuit het perspectief van Hannah, die de feiten nagenoeg chronologisch, dag per dag, rapporteert.
Van bij het begin dringen een aantal vragen zich op. De spanning bouwt zich langzaam op, de sfeer wordt geleidelijk aan grimmiger. Het geheimzinnige gedrag van de leden van De Bunker hult het verhaal in mysterie.
En dan belandt het verhaal in een hogere versnelling en kan je niet anders dan ademloos verder lezen. Bladzijde na bladzijde, het leestempo gaat de hoogte in, en dan … wat een ontknoping!
Het plot is goed onderbouwd en laat zich niet te vlug raden. De schrijfstijl is vlot en to he point. De verwijzingen naar The Newsroom, The West Wing en Don Quichot zijn knap verweven in de puzzel die ‘De Bunker’ is.
Bob Dijkgraaf, sorry, Hannah de Vries, is niet over één nacht ijs gegaan en geeft met dit boek ook nog een portie maatschappijkritiek mee: hoe wordt omgegaan met de privacy van de burger, politiek en ethiek, PTSS, het schrijversschap, … het geeft allemaal te denken.
‘De Bunker’ leest als een goed doordachte thriller en stemt achteraf tot nadenken. Een aanrader!
4 sterren!