Eenzaamheid en triestheid zijn kenmerkend voor 'Schemeruur': een sober verteld verhaal waarin de levensvreugde van de hoofdpersonages op een uiterst laag pitje staat. Julia, Gerlof en ook vermeende ontvoerder Nils Kant hebben het moeilijk. Met zichzelf en anderen, met het verleden en het heden.
Grootvader Gerlof heropent na twintig jaar samen met enkele vrienden het onderzoek naar zijn verdwenen kleinzoon Jens. Dit naar aanleiding van een kinderschoen die bij hem bezorgd is, een schoen van Jens. Niet iedereen is blij met dit onderzoek, zoals al gauw blijkt. Ondertussen volgen we vanaf juni 1940 de loopbaan van Nils Kant. Hij heeft het nodige op zijn kerfstok, maar heeft hij inderdaad Jens ontvoerd?
Het verhaal is niet loeiend spannend, maar ruimschoots boeiend genoeg om de lezer nieuwsgierig te maken naar de afloop. Uiteindelijk komen de verhaallijnen mooi bij elkaar en dan … blijkt het toch weer anders dan het leek. Althans voor mij.

Goed boek! De personages zijn treffend geschetst, Öland staat bij mij op de kaart, onverwacht plot en vloeiend verhaal. Sombere sferen zijn wel aan mij besteed, maar van 'Schemeruur' zeg ik zelfs dat het ietsje minder mag.